GEZIEN
The Opposites, Eurosonic, Open Air, 11 januari 2013
MUZIEK
In den beginne maakten The Opposites rapmuziek met een popsausje en altijd wat ruimte voor introspectie. In de loop der jaren werden het ragboeren die regelmatig een housestoemper gebruikten. De afgelopen jaren gingen ze iets verfijnder te werk op twee soloalbums en recente EP’s. Het werd melodieuzer ook: op de laatste singles gaan Willy en Twan full blown mid-tempo synthpop, met meer zang dan ooit. De twee hebben voor zichzelf enorm veel vrijheid gecreëerd en scoorden er dikke hits mee. Daarnaast behoren The Opposites samen met hun dj Fanny West tot de beste live-acts van Nederland. Of dat nu in een popzaaltje is, of in de Alpha op Lowlands.
PLUS
Wat een hoop hits hebben ze toch en wat blijven ze zichzelf steeds opnieuw uitvinden, bijvoorbeeld op hun twee nieuwe singles. Waar rappers vaak Pitbull of Flo Rida op ons komen - domme house in combinatie met nog dommere rapjes - hebben de twee Hollanders zich een nieuw genre aangemeten zonder zichzelf kwijt te raken. Het doet uitzien naar dat nieuwe album. Vooral Slapeloze Nachten en de recente Doe Maar cover blijken al bangers op dit festivalplein. We horen zelfs een knallende nieuwe intro plus een unieke combinatie van disco en trap-snares met meerdere hooks in één enkel nummer. Knap hoor.
MIN
Maar eerlijk is eerlijk: lang niet alles werkt. Zeker op dit rumoerige stuiterplein, met veel alcohol in de mens, zakt er wel wat door het ijs. Een jeukende Slash’iaanse gitaarsolo is eerst niet te horen en wanneer de geluidsman wakker wordt, schiet de uitslag je in de nek. Een nieuwe balad van Willy is ongetwijfeld een nieuwe tophit, maar mi gado wat is dit naar. Een mooi meisje met gitaar begeleid de mc die reutelt op Volumia- of Bløfiaanse wijze. De tekst is zo multi-interpretabel dat het nummer, als in een horoscoopstukje, werkelijk helemaal nergens over gaat.
CONCLUSIE
Wat een briljante volksmenners zijn The Oppo’s in acht jaar tijd geworden. Even een moment dat de energie inzakt, en hoppa, gelijk gooien ze er een meezinger in, maken een grap, een gabberdansje of bouwen een moshpit. Maar vanavond moeten ze wel erg hard werken en wordt het een wat schizofrene set. Vooral het voorste ‘vak’ schreeuwt om stoempers, terwijl het duo zich heeft voorgenomen vooral nieuw werk te laten horen. Het duurt wel vijf minuten voordat het publiek enigszins gespleten is voor de wall of death, terwijl vierduizend overige fans hun best doen om warm te blijven in de vrieskou. Halverwege de set lijken Twan en Willy zich gewonnen te geven en knallen de ene na de andere patathouseremix van hun hits uit de speakers. Hoppa, hardhouse, meeblèren met 'We Are Your Friends' van Justice, de lelijkste van de Hey DJ remixen, 'Human Resource’s Dominator', nog een gabbermeezinger, 'Broodje Bakpao', 'Me Nikes'. Van de ragboeren zijn we bij vlagen wel wat lompheid gewend. Meestal heel slim verpakt in een set vol quasi-spontane publieksmomentjes. Nu doet het sleets en gemakkelijk aan.
CIJFER
6,5