CONCERT
Navarone @ foyer Grote Zaal, Oosterpoort, Noorderslag, zaterdag 12 januari 2013

MUZIEK
Seventies rockband uit Nijmegen á la The Black Crowes. Voor hun debuutalbum 'A Darker Shade Of White', dat vorig jaar uitkwam, wisten ze de sound engineer van o.a. Jack White en Beck, Vance Powell, te strikken.

PLUS
Een zanger met meer haar dan een grizzly beer, een gitarist die continu kijkt alsof ‘ie bezeten is door een combinatie van verkeerd gevallen paddestoelen en de duivel, een bassist die een kloon van een vroege Matthew Bellamy is, en een jolige drummer met blote bast en leren hesje. Meer seventies ga je het vanavond niet krijgen. Dit is een blik herrie à la Wolfmother meets Guns ’n Roses. Op hun album 'A Darker Shade of White' klinken klassieke spacende out-of-this-world gitaarsolo’s in combinatie met een zanger die het schuim van je bier zingt. Er wordt nog net niet met bier gegooid, maar dat is wel  het oergevoel dat Navarone oproept. Deze band doet alsof dit kleine binnenpodium een groot festivalpodium is en alsof ze al jaren te kampen hebben met hitsige groupies. En dat is al een beetje zo: de veertigplus-dames die vooraan staan roepen bij opkomst van de drummer heel hard ‘LEKKERRRRR!’. Die kan je in je zak steken, vriend.

MIN
Die kwelerij van de zanger, wiens afgeknepen Guns ’n Roses-uithalen gaan na een paar keer vervelen. Hoewel de band een klassiek goede spanningsboog in de nummers weet te krijgen, moet Navarone wel opletten dat ze de aandacht niet laten verslappen.  Navarone-haters zullen roepen dat dit een goedkope imitatie is van alle eerder genoemde vergelijkingen.

CONCLUSIE
We gaan het gewoon zeggen: Navarone is de Vanderbuyst van de seventiesrock, de Nederlandse Wolfmother (de zanger heeft eenzelfde coupe en stembereik). Dit is muziek voor in een tent in een weiland, waar je zo uit je bol gaat, dat je niet meer weet of je nou nat bent van het zweet of het bier, maar waarschijnlijk beide.

CIJFER
8,5