GEZIEN
Jacco Gardner, Noorderslag, Marathonzaal, 12 januari 2013

MUZIEK
Baroque pop dus. Dat is de term die je de komende tijd veel gaat horen. Gardner - zijn Engelse naam is echt - sleutelde er lang aan in zijn eigen studio. Twaalf piekfijne sixties liedjes met exotische instrumenten als klavecimbel en mellotron erin. Precies zoals The Zombies dat deden in 1967, en Syd Barrett, en The Millennium en Sagittarius. Licht psychedelisch, maar uiteindelijk toch keurig afgewerkt. Die exotische instrumenten zitten op het podium trouwens gewoon verpakt in moderne elektronische apparatuur, die Gardner komisch genoeg beplakt heeft met een houtkleurige sticker. Op het podium wordt hij bijgestaan door Jasper Verhulst en Keez Groenteman uit Lola Kite, de band waarvoor hij live hand en spandiensten verleende. En door Jos van Tol, een minder bekende drummer uit de Hoornse scene met Ringo Starrquality. Komende maand verschijnt debuutalbum Cabinet Of Curiosities.

PLUS
Wat een ongelofelijke set songs heeft dat kleine mannetje bij elkaar geschreven. Het begint al met een instrumentaaltje (titelnummer van de plaat) en een liedje dat niet eens op het album staat. Gardner eindigt de set met zijn drie klappers: eerst de poppy single 'Clear The Air', dan de Beatleske Ballad Of Little Jane (met schattig orgeltje), om te eindigen met zijn meest psychedelische song, 'Where Will You Go'. Sleutel tot zijn succes: sterke melodieën, frisse arrangementen en instrumentkeuze, maar vooral waanzinnige samenzang.

MIN
Wat een ongelofelijk stuk parkeergarage, die Marathonzaal. Laag, donker, een geluidssysteem waar een boeren schuurfeest nog niet weg mee zou komen. En daar moet je dan die delicate popliedjes vertolken. Jacco Gardner speelde vanmiddag al in galerie Sign en op het Excelsior-feestje. Op beide plekken was het geluid meer in dienst van deze band. Een zekere mate van perfectie is toch wel gewenst. Veel van de muzikanten waar hij bewondering voor heeft kunnen naast knap geconstrueerde popsongs schrijven ook even lekker psychedelisch wegjammen, maar dat ligt hem nog niet zo goed, al was het maar omdat hij nogal aan zijn toetsen gekluisterd is. In slaapliedje Lullaby wordt wel een voorzichtige poging gedaan, maar dat mag nog best wat spannender.

CONCLUSIE
Hype van het weekend of niet, de zaal blijft verre van vol. In die zin maakt Gardner hier de verwachtingen niet helemaal waar. Maar het songmateriaal is zo sterk en de basis toch makkelijk bijzonder genoeg om vertrouwen in deze jongen uit te spreken.

CIJFER
7,5