GEZIEN
Ewert and the Two Dragons, Machinefabriek, Eurosonic, 10 januari 2013

MUZIEK
Succesfolke indie pop/rock en americana uit Estland, wie had dat gedacht? Het kwartet uit de hoofdstad Tallinn debuteerde in 2009 al verdienstelijk met album "The Hills Behind the Hills" en ging daar in 2011 met "Good Man Down" ruimschoots overheen. Ewert ATTD scoorde in 2012 een megahit met '(In The End) There's Only Love' en een wereldwijde publishing-deal bij BMG Duitsland. Sinds vorig jaar zijn ze niet meer weg te slaan uit ons land. Nu komen ze met een dubbele reden, want ze haalden gisteren even een EBBA Awards op in de Oosterpoort.

PLUS
Frontman Ewert Sundja, gitarist Erki Pärnoja, bassist Ivo Etti en drummer Kristjan Kallas hebben een paar heel sterke nummers te pakken. Naast Ewerts bovenmodale stem (zo'n emotioneel geladen stem die hij mooi de hoogte in kan laten schieten) is de samenzang ook nog eens hemels en de Balten weten met het americana-instrumentarium wel raad: meeslepende harmonieuze songs zijn het resultaat. Een trommel-bombardement in het tweede nummer en drie blazers houden het publiek bij de les en de vaart erin. Op de toppen van hun (huidige) kunnen brengen ze up-tempo folkpop als 'There's Only Love' en het uitstekende titelnummer 'Good Man Down', dat een speelse draai aan folk-noir geeft.

MIN
Dat doen ze drie nummers voor het eind. Daarvoor serveren ze ook de nodige fraaie composities, maar ook een aantal mindere goden. Nummers waarbij onze gedachten geregeld afdwalen en we net niet in slaap sukkelen, lange composities die in bombast eindigen en waar Ewert zanger Fran Healy (Travis) naar de pathos-kroon steekt. Waar wij tot voor kort Simeon ten Holt hadden, daar heeft Estland Arvo Pärt. En dat horen we terug in uitgerekte bijna klassieke stukken met dwarse noten, die qua bombast weer naar de hedendaagse Kyteman neigen. Het zijn ambitieuze muziekwerken, waarbij het verschil met de meezing- en dansbare folkpop wel erg groot is.

CONCLUSIE
"Hoeveel mensen hebben ons hier vorig jaar gezien," vraagt Ewert. Zo'n vijftien man steekt de vinger op en de Est knikt goedkeurend. "Eurosonic 2012 was waarschijnlijk het coolste dat ons ooit is overkomen. Dat heeft zoveel deuren voor ons geopend, dus we zijn erg gelukkig dat we hier mochten spelen en nu weer hier staan." De dankbaarheid is groot en het publiek krijgt nog een nummer als beloning. Nog zo'n enorme sprong zien we de Esten niet maken. Maar een nog sterker album met nog een paar kanjers van songs erop kunnen we niet uitsluiten. Zoals de eerste twee langspelers en ook deze show bewijzen, kun je met het Baltische kwartet vele kanten op.

CIJFER
7