GEZIEN
Dutch Uncles, Eurosonic, Huize Maas front, 10 januari 2013
MUZIEK
Dutch Uncles bracht vier jaar geleden het titelloze debuutalbum uit en anderhalf jaar geleden lag er al een opvolger. Toch begint het nu pas een beetje te buzzen rond de band. Het geluid is dan ook niet helemaal van nu. Ze roemen zelf helden als XTC en Talking Heads als invloeden. Maar de heren zijn duidelijk ook fan van Hot Chip ten tijden van "Coming On Strong" (2004), van LCD Soundsystem anno 2005 en Chk Chk Chk’s album "Louden Up Now". De Britten combineren het met wat blanke soul a la Jamie Lidell, de synthpop van Friendly Fires, Late of the Pier en de net niet corny platen van Erlend Øye. Af en toe schieten ze door met artrock experimenten die doen denken aan Everything Everything of de mathrock van Foals en in extreme momenten zelfs richting postrock als And So I Watch You From Afar.
PLUS
Dutch Uncles heeft een aantal heel sterke liedjes. Vrijwel altijd is de basis een funky LCD-Soundsystem achtige groove waarover zanger Duncan Wallis lijzige mantra’s en hooks zingt. Soms herkenbaar en verhalend, meestal associatief. Zijn indrukwekkende white boy can’t dance-bewegingen stelen de show. Wanneer de band uitstapjes maakt naar disco of de progressive rock van Genesis zijn ze het best. Maar zelden horen we een klassieke vierkwartsmaat, toch lukt het ze vaak dansbaar en hitgevoelig te blijven.
MIN
Maar toegegeven: regelmatig schiet de band ook door in experiment en nerdy tempowisselingen. Dan lijkt het vooral een oefening die nog lang niet geperfectioneerd is. Het doet denken aan Everything Everything die ook vorm vaak boven inhoud laten gaan en daardoor het liedje nog wel eens uit het oog verliezen. De midtempo funk ligt Dutch Uncles goed, maar dan ontbreekt weer een echt pakkende hook. Jammer dat de stem van Wallis zo laag in de mix ligt. De balans maakt de studio-opnames juist zo interessant.
CONCLUSIE
Eigenlijk moet een band met drie albums op zak voornamelijk geslaagde tracks spelen. Toch is het Dutch Uncles makkelijk te vergeven dat niet alles werkt. Voornamelijk omdat ze zo eigen zijn en af en toe op iets geniaals stuiten. Pop en experiment mengen is iets waar geen formule voor is en dan mag er ook wel eens wat mis gaan. De singles zijn raak, de heftiger tracks werken veel minder. Een optreden lang kijken naar de bewegingen en expressie van Wallis is sowieso een aanrader. Deze malle aangeschoten dansende oom mag zich af en toe wel boos maken, dat kan de muziek best hebben.
CIJFER
7+