Deze niet Franse maar Finse band bestaat sinds 2010 en heeft inmiddels een EP en een debuutalbum uit. De band omschrijft zijn eigen muziek als “een goede combinatie van de ruigheid van punk en de zachtheid van dreampop.” Jaren 80 new wave dus eigenlijk, denk aan het vroege werk van The Cure, of aan The Drums voor meer hedendaags vergelijkingsmateriaal. Ook met veel uitstapjes naar de surf- en garagerock. Vorig jaar stond de band ook al op Eurosonic in de kleine zaal van De Spieghel en kreeg toen een 7,5 . Dit jaar een tree hoger: Vera.

 

Een grotere zaal is geen probleem voor een band met zo’n weids geluid. Al rondgalmend vormen de gitaarlijnen en meerstemmige zang een grootse geluidscollage. Hoewel er een nieuw album op de planning staat, mikt de band vanavond vooral op het beste werk van hun eerste twee releases: Pretty In Decadence wordt al vroeg in de set gespeeld, en ook Golden Sea van de eerste EP is een hit: meezingrefreintjes, aanstekelijk keyboarddeuntje, al het goede van French Films in één track. Het is een voordeel om voor de tweede keer op rij op Eurosonic te staan, een deel van het publiek is duidelijk al bekend met de tunes van French Films. De band brengt zijn scherpe songs bovendien hard en met veel energie. Dat slaat over op de zaal: in de loop van het optreden komt de sfeer er goed in.