CONCERT:
Drenge, Best Kept Secret stage 2, vrijdag 21 juni 2013

MUZIEK:
"Happy birthday to my brother on drums!" Zou het een melig grapje zijn dat de heren iedere show weer herhalen? Hoe dan ook: Eoin en Rory Loveless krijgen de tent wél mee met hun punky garagerockliedjes die net zo goed neigen naar oude Arctic Monkeys als naar The Black Lips. Er zijn zelfs stiekeme flirts naar hardrock, maar dan zonder die vervelende langdradige solo's. Ja, het mag best lelijk en rafelig zijn, als er maar een flinke dosis energie achter zit.

PLUS:
Gitaar & drum-duo's zijn vaak goed, van The Black Keys tot The White Stripes tot Blood Red Shoes tot, inderdaad, Drenge. Daar komt nog bij dat de gebroeders er piepjong uitzien, maar er niet minder om spelen. Af en toe klinkt Eoin als een pisnijdige Alex Turner, op andere momenten schreeuwt hij de longen uit zijn lijf. Zijn broer Rory verschuilt zich achter sluik lang haar, maar hij drumt al behoorlijk hyperactief. Vooraf zou je denken: de bak herrie die Drenge opentrekt over Best Kept Secret heeft het gevaar in zijn geheel niet aan te komen op zo'n eerste namiddag. Het publiek komt net aan, wil in een waterig zonnetje luisteren naar gezellige muziek en vooral niet te moeilijk doen. Dat zou je zeggen, maar de kids die al in grote getallen aanwezig zijn springen nú al mee. Ze vormen zelfs een heuse moshpit. Geen wonder: de gebroeders Loveless (wat een achternaam, ook!) brengen hun herrie vol bravoure.

MIN:
Het blijft toch vooral bij lekker veel lawaai maken, en daarmee vergeet Drenge toch te focussen op de liedjes. Nergens komen ze ook maar in de buurt bij die andere gitaar & drum-duo's. En dan spelen ze ook nog Let's Pretend richting het einde van de set: een irritant, vervelend en stroperig traag noisy nummer dat zich maar liefst 8(!) minuten voortsleept. De intentie van Let's Pretend ís vast ook naar, maar jongens: dit is toch geen manier om je festivaldag te beginnen? Heeft jullie moeder jullie geen manieren geleerd?

CONCLUSIE:
Waarschijnlijk niet. Nadat de set is afgelopen, moet je geen welgemeend 'thanks!' verwachten van Drenge. Nee, Eoin kucht even smakelijk in de microfoon en loopt af. De branie mag wat plaatsmaken voor gouden melodieën, maar wie als opener van een festival het publiek al zó meekrijgt, die verdient een veertje in de reet.

CIJFER:
7