CONCERT:
Wavves, Best Kept Secret, Stage 2, zaterdag 22 juni 2013

MUZIEK:
Hoe zit het eigenlijk met de nieuwe plaat van Wavves? Is die al uit? Jazeker is die uit, maar je hoort er eigenlijk weinig over. En dat terwijl de vorige - King Of The Beach - tamelijk breed opgepikt werd. Met singles King Of The Beach en Post Acid had Wavves zomaar ineens goud in handen. Ze noemen het surfrock: gruizige garage met een punkmentaliteit, in een waas van wiet.

PLUS:
Wavves trapt af met Idiot, een heerlijke punktrack, heel hard gespeeld. 'I'm an idiot', zeurzingt Williams zijn levensmotto. Hier heeft hij patent op, liedjes over de zinloosheid van het leven. Over drugs gebruiken om de leegte toch maar een beetje te vullen. Nog meer over verveling. En over supersoakers. Al zal dat vast beeldspraak zijn. Er wordt vooraan flink gecrowdsurft, zoals het hele weekend al. Mag vast niet, maar ja, er staan geen bordjes.

MIN:
De nieuwe nummers zijn zwakjes, de oude worden nogal lomp gespeeld. De rauwe subtiliteit (ja echt) van de studio moet plaats maken voor energie, maar het resultaat is nogal eendimensionaal. Williams schreeuwt alles rechtdoor, en dat doet ie niet alleen vandaag. Toen ie nog in zijn eentje was werd Wavves wel eens gezien als een van de grootste talenten in wat we grofweg maar even garagerock noemen. Misschien wel de opvolger van de tragisch gestorven Jay Reatard. Maar die last kan hij absoluut niet dragen.

CONCLUSIE:
Ze hakken hard, de vier van Wavves, maar spaanders vallen er te weinig. Weet je nog, toen ze tijdens London Calling in Paradiso het optreden een minuut of vijf stil legden om een hele joint op te roken? Bizar moment was dat. Wat een pisventjes. Nu gebeurt er eigenlijk niet zo veel. Harde, venijnige liedjes over het grote niks. Entertaining, dat wel.

CIJFER:
6,5