Sigur Rós, Best Kept Secret, Stage 1, zondag 23 juni 2013

 

De buitenaardse sprookjesbosmuziek van de IJslanders was op de vorige langspeler Valtari wellicht wat uitgedoofd. Op dat album waren wel erg veel uitgesponnen, gloomy mineurtonen te horen, zonder dat die ergens naartoe gingen. De band besloot dat er iets moest gebeuren. Toetsenist Kjartan Sveinsson stapte zelfs op. Op het gloednieuwe album Kveikur verrast Sigur Rós als trio door een heel wat steviger aanpak. De band zelf noemt de nieuwe plaat zelfs “agressief”. Liedjes zoals openingstrack en leadsingle Brennisteinn hebben een kop, een staart, hogere tempo’s en soms venijnige drums en gitaren.

 

De IJslanders zijn in topvorm. Een orkest van blazers en violisten begeleidt de band. Maar frontman Jónsi heeft zijn vioolstok zelf natuurlijk ook meegenomen. Hij begint de show met de nieuwe song Yfirborð. Een relatief rustig nummer, als je het vergelijkt met het andere nieuwe werk. De rauwe nummers op Kveikur zijn live een openbaring. Met name het bijna industriële titelnummer en Brennisteinn beuken er keihard in. Zo fel hebben we de lieflijke IJslanders nog nooit gehoord. Ísjaki klinkt alsof het van Jónsi’s soloplaat komt, zo catchy zijn de refreintjes. Verder is de set zorgvuldig opgebouwd uit de beste nummers van het inmiddels uitgebreide oeuvre van Sigur Rós. Met name de nummers van de geweldige plaat Takk… uit 2005 kunnen rekenen op veel enthousiasme van het publiek. Het piano-intro van Sæglópur wordt met gejuich begroet en ook Glósóli is vroeg in de set een hoogtepunt. Van Valtari komt alleen nog maar de sterke single Varúð langs, die een prachtig stille uitvoering krijgt. Het orkest is voor even een koortje.