#BKS13: Palma Violets vindt Pinkpop maar niets

“Het was daar zo stil”

Sjoerd Huismans ,

De Britse branieschoppers van Palma Violets vinden het ergens halverwege de show wel tijd voor een statement. Op dat punt heeft de mensenmassa voor Stage 1 zich compleet stuk gehost op de luide rammelrock van de band. Tot tevredenheid van de band: “Op Pinkpop was het nog zo stil.”

CONCERT:
Palma Violets, Best Kept Secret, Stage 1, zondag 23 juni 2013
 
MUZIEK:
Heerlijke, cockney Britse rockband die zich sterk door psychedelica en garagerock laat beïnvloeden. Met veel branie brengt Palma Violets krachtige songs als Best of Friends. Album 180 kreeg sterk wisselende recensies. Als je al voor het uitbrengen van je eerste single als nieuwe Britse hype wordt bestempeld, wordt het op voorhand ook wel erg moeilijk om critici tevreden te stellen. Live is Palma Violets hoe dan ook overtuigender dan op plaat: de Londenaren staan bekend om hun wilde enthousiasme.
 
PLUS
Dat enthousiasme zorgt ervoor dat ze vanavond het hele veld meekrijgen. De band moet er weliswaar keihard voor vechten, maar uiteindelijk is dan toch iedereen om. Best of Friends heeft de potentie om een waar festivalanthem te worden; op Best Kept Secret wordt de song in elk geval uit volle borst meegezongen. En de band heeft nog een paar troeven in handen: wat te denken van het fraaie orgelintro van All the Garden Birds of het spannende, post-punk achtige Chicken Dippers.
 
Voorin springen, dansen, hossen en moshen de mensen zich een ongeluk. Vooral de bassist/zanger van Palma Violets laat zich gelden: een soort Hans Teeuwen-lookalike met een onbehandelbare vorm van ADHD. Zijn dwingende manier om het publiek bij de show te betrekken werkt uitstekend. Als de handjes omhoog moeten roept hij tot drie keer toe dat ook de mensen achterin gewoon mee moeten doen. Je krijgt oprecht het idee dat Palma Violets net zo makkelijk het podium afstapt als je niet doet wat ze willen.
 
Bijna tien minuten voordat de tijd erop zit houdt Palma Violets er al mee op. Na twintig seconden gejoel zijn ze alweer terug. De zanger/gitarist en de drummer nemen het slotnummer Brand New Song, net als op Pinkpop, met zijn tweeën voor hun rekening. De toetsenist en de bassist zwepen het publiek op, om er daarna met zijn tweeën in te duiken.
 
MIN:
Niks mis met een portie stevig rammelende rock, maar in de tweede helft van de set wordt Palma Violets wel erg laconiek. De valse zang, de zwaar vervormde open gitaarakkoorden en het jengelende orgel zijn in combinatie soms wat te veel van het goede. Bij vlagen wordt het een te schelle bak herrie. Ook kan de band nog niet teren op veel goede songs. Veel van de albumtracks van 180 hebben dezelfde opzet als hits Best Of Friends en Step Up for the Cool Cats, maar slagen er niet in te pakken.
 
CONCLUSIE:
Palma Violets laat op Best Kept Secret zien dat het een groot podium net zo makkelijk kapot krijgt als een tent. Maar als de jonge relschoppers er elke keer zo ontzettend hard voor moeten werken, is het de vraag of ze dit een hele tour lang volhouden.
 
CIJFER
7,5