CONCERT:
Idiot Glee, Best Kept Secret, Stage 3, zaterdag 22 juni 2013

MUZIEK:
Dat met die loops en live samples is een truc die we natuurlijk kennen van muzikanten als Andrew Bird en Final Fantasy, die dit op buitengewoon flamboyante wijze toepassen. Andrew Bird is bij momenten zelfs een regelrechte show-off. Idiot Glee is een meer lo-fi variant, onopvallend en onderkoeld. Hij knipoogt niet alleen naar folk en hedendaagse indie, maar ook naar Roy Orbison-achtige grootse pop. In 2011 verscheen zijn debuutalbum Paddywhack, recent kwam de EP Life Without Jazz uit.

PLUS:
Net buiten de tent ligt een meisje aan de rand van het wuivende riet. Het optreden spettert wel, maar niet genoeg om haar uit haar middagrust te ontwaken. De kalme beats worden rustig de tent in gestrooid. Niet wereldschokkend, maar soms ineens met een moment van buitengewone pracht. In het nieuwe liedje Life Without Jazz bijvoorbeeld, met heldere blazers en voorzichtige vocale uithalen. Of in de uitstekende Fleetwood Mac cover That's All For Everyone, en net daarna nog een knap Atlas Sound-achtig liedje. Fraai hoe Idiot Glee zijn eigen koortjes opbouwt zonder dat je het doorhebt, hoe hij het ene na het andere bevende orgelmelodietje over elkaar vouwt.

MIN:
Er zijn ook liedjes die dat soort magische momentjes niet hebben. Die liedjes zijn wat fletser, en dan wraakt zich dat Friley als performer echt niet voorbij de fotografengreppel komt. Het laatste deel van de show slaagt Idiot Glee er niet echt meer in de aandacht vast te houden.

CONCLUSIE:
Toch is deze rafelige, kleine set helemaal prima voor de vroege middag. Een jongen op de eerste rij - leeuwenmuts op zijn hoofd - laat zijn hoofd even achterover hangen. Twee jonge meisjes naast hem zetten hun meest dromerige blikken op. Idiot Glee is een act die je absoluut zonder probleem had kunnen missen, maar voor wie erbij was de juiste muziek op het juiste moment.

CIJFER:
6,5