CONCERT:
Allah-Las, Best Kept Secret, Stage 1, zaterdag 22 juni 2013
MUZIEK:
Opgewekte retro-jaren ’60 pop. Drie van de vier leden van Allah-Las werken in een platenzaak in Los Angeles en luisterden voor hun werk niets anders dan obscure LP’s van al lang vergeten bandjes. Dat kunnen we zelf ook, dachten ze en zo geschiedde. De Californische hippie vibe is helemaal terug op het debuutalbum van Allah-Las van vorig jaar. Als je je ogen dichtdoet kun je je tijdens nummers als ‘Busman’s Holidays’ zomaar inbeelden dat je in een Volskwagenbusje door de VS tourt, tijdens de hoogtijdagen van de surf en psychedelica. Van de reverb-gitaartjes en achtergrondkoortjes tot de teksten: (I wanna hold your hand. I wanna be your man. I’m gonna get you girl), Allah-Las is één en al nostalgie.
PLUS:
Allah-Las is duidelijk helemaal op zijn plek op Best Kept Secret. Een festival dat uitstekend doorheeft wie zijn doelgroep is, en wat die doelgroep op welk moment wil zien. De festivalgangers hebben de nodige biertjes op en later in de show wordt er volop gedanst. ‘Crazy festivaldude’ Roger is er ook en deelt blaadjes van een wietplant uit.
Na een stroef begin komt Allah-Las duidelijk zelf beter in de show. Frontman Miles Michaud heeft een krachtige, schurende stem die hij bij tijd en wijlen lekker uit de bocht laat vliegen. De andere bandleden zingen ook niet onverdienstelijk: de bassist neemt een nummer voor zijn rekening en tijdens afsluiter ‘Long Journey’ ruilen Michaud en drummer Matthew Correia van plek. Over retro gesproken. De beste nummers zijn goed over de show verdeeld: zo is single ‘Catamaran’ tot laat in de show bewaard. Het nieuwe nummer Had it All dat de band speelt maakt een uitstekende indruk door een wat meer psychedelische sound dan gebruikelijk.
MIN:
Lang niet alle liedjes van Allah-Las zijn raak. Die opener ‘Sacred Lands’, zo kan je een show toch niet openen? Het is alsof Allah-Las vergeten is een tekst voor de song te schrijven. Niets mis met instrumentale muziek, maar wel als er niets méér gebeurt dan bij de andere liedjes: een paar akkoorden, een melodietje op de leadgitaar en een mid-tempo vierkwartsmaat. Later in de show is er nog zo’n saaie jam. Allah-Las blijft gedurende de hele show sowieso erg in dezelfde formule hangen, waardoor het allemaal wat eentonig wordt.
CONCLUSIE:
Allah-Las is het soort band dat het goed doet op dit nieuwe hippe festival. De Amerikanen deden het vorig jaar goed op de muziekblogs en dat hebben de bezoekers duidelijk meegekregen. Er zijn meisjes in het publiek die alle teksten uit hun hoofd kennen. Mensen die de tekst niet kennen, hebben hem bij het tweede refreintje meestal ook wel door, zo moeilijk is het allemaal niet. Het is een heerlijke retroband, die wel wat meer afwisseling had mogen brengen.
CIJFER:
7