CONCERT:
Arctic Monkeys, Best Kept Secret Stage 1, vrijdag 21 juni 2013
MUZIEK:
De muziek van Arctic Monkeys is in ons aller geheugen gekropen, om daar nooit meer uit te verdwijnen. Het spiksplinternieuwe Do I Wanna Know, een lekkere trage rocksong die eergisteren werd uitgebracht, zou zomaar een klassieker van het kaliber Brianstorm kunnen worden. En hoe mooi spelen ze vandaag hun pisnijdige songs Dancing Shoes en Teddy Picker en het al even slepende Crying Lightning. Wat heeft Arctic Monkeys verdomd veel goede songs geschreven. In 2006 werden ze onthaald als de nieuwe hype, maar die hype zijn ze ál lang ontgroeid.
PLUS:
Hitjes tot het einde bewaren? Dat is bullshit, moet Arctic Monkeys hebben gedacht. Die vijf songs die ik zojuist opdiste? Die spelen ze dus gewoon in díé volgorde als platwalsende opening. Beginnen met een nieuwe getuigt van lef, en werkt waanzinnig goed. Het veld gaat al plat voordat we goed en wel begonnen zijn, de band is in wereldvorm en superstrak en het geluid is kraakhelder.
Zag u overigens die extra toetsenist, die af en toe bijna onmerkbaar de liedjes extra aanzette met een orgeltje of desnoods een tamboerijn? Hij is net zo onopvallend als de tweede gitarist en de bassist, maar dat is niet erg. Alex Turner is het blakend middelpunt. We herinneren hem nog als zwart gat, dat alle energie naar zich toetrok en niets teruggaf. Hoe anders is hij nu, hij heeft er nog nooit zo energiek en entertaining uitgezien. En ja, die drummer, Matt Helders was altijd al een beest: hij drumt keihard als een machine en schreeuwt de refreintjes mee. Na de bijzonder sterke opening valt er nog genoeg te genieten: natuurlijk komt Dancing Shoes voorbij, het vrij nieuwe R U Mine en When The Sun Comes Down. In totaal trakteren de aapjes op wel drie nieuwe nummers, waarvan Mad Sounds misschien wel het mooiste is: een ingetogen zondagochtendballad met zoetgevooisd oeh-la-la-koortje.
#BKS13: De eigenzinnige overwinning van Arctic Monkeys
Alex Turner is een fenomenale arrogante baas geworden
Vond u Alex Turner vroeger altijd een klein verlegen snotaapje? Wij ook. Daar is vandaag niets meer van te merken: wat is de frontman van Arctic Monkeys vanavond een god, een baas, de held van Hilvarenbeek. Hij is een arrogante jongen geworden die je tóch iedere keer weer in je armen en hart sluit. Zijn pak zit als gegoten, zijn poses, de manier waarop hij vervaarlijk met zijn gitaar zwaait en zijn vingers in de lucht steekt bij het einde van een song, zijn voet in de lucht trapt om het woord 'dancefloor' kracht bij te zetten, de manier waarop hij het publiek charmant toespreekt.. Er zijn geen woorden voor: wat een filmster, wat een moderne James Dean. Dit is één van de meest zelfverzekerde, overtuigende en bijzondere shows die Arctic Monkeys deed.
MIN:
Maar ho ho, het is geen zondagochtend. Het is vrijdagavond en we hebben net die dansschoenen aangetrokken. De spanningsboog van Arctic Monkeys is op zijn minst verwarrend te noemen: na de ijzersterke opening bouwt de band het tempo af: na Mad Sounds volgt Fluorescent Adolescent. Inderdaad één van hun allergrootste songs, maar desalniettemin géén feestje. In een set hoort een zekere opbouw te zitten: sterk beginnen, even omlaag de diepte in om vervolgens steeds verder omhoog te klimmen tot onmogelijke hoogten, met aan het einde die ene grote hit. Dat is nu eenmaal wat we gewend zijn als publiek, maar de aapjes? Die voldoen er niet aan, willen er niet aan voldoen. Dat is eigenwijs en lovenswaardig, maar ook een beetje vreemd. Ze sluiten voor de toegift af met oudje A Certain Romance.
CONCLUSIE:
En ja, daar volgt geen daverend applaus op, maar in deze set hóórt een toegift. Alex Turner pakt er zelfs een akoestische gitaar bij voor Cornerstone én een ingetogen, akoestische versie van Mardy Bum. 'Vergeef me als hij wat roestig is', lacht Turner. Voer voor de fans, en natúúrlijk volgt dan ook When The Sun Goes Down als apotheose waar iedereen naar smacht en 505 als eindpunt. Turner is uitgegroeid tot een fantastisch crowdpleaser, maar deze set was geen 'gemakkelijke' set. Wel de sterkste die ze ooit hebben gegeven.
CIJFER:
9