#BKS13: Diepe euforie met Fuck Buttons

Duo brengt verzengende industriƫle noise in uitgekiende frequenties

Tekst: Ingmar Griffioen, foto's Connor Clerx ,

Van Black Dice naar Fuck Buttons is van de ene harde noise-ervaring naar de andere, zou je kunnen denken. Fout. Beide groepen sparen de bezoekers niet met een overvloed aan elektronica, noise en decibellen. En tegelijk hadden ze niet meer kunnen verschillen.

CONCERT:
Fuck Buttons, Best Kept Secret, Stage 2, vrijdag 21 juni 2013

MUZIEK:
Andrew Hung en Benjamin John Power uit Bristol. Het duo is in het zuidwesten van Engeland niet aan de triphop verslingerd geraakt, maar aan de mogelijkheden van elektronica. Die zijn grenzeloos, maar als Fuck Buttons kiezen ze voor traag aanzwellende synthesizernoise, die gaandeweg oorverdovende proporties aanneemt en je via de juiste frequenties ook fysiek raakt. Zoals een concert van Sunn O))) dat ook doet.

PLUS:
Vergeleken met de hectische, experimentele noise van Black Dice opereert Fuck Buttons veel gestructureerder. Hung en Power bouwen die soundscapes zorgvuldig laag voor laag op. Dat doen ze uiterst geduldig. Het Olympische anthem Surf Solar is een van de beste voorbeelden; waar een vocal en een technosample (meer dan de beat) het ritme bepalen, terwijl die synthesizer-lagen je onverbiddelijk meezuigen. De enige manier om daar niet volstrekt in op te gaan, is als er twee dwazen voor je door die noise en je oordoppen heen weten te lullen. Afijn, een paar stappen verder wijst een zekere Tilburger schrijver dezes erop dat je een concert van Fuck Buttons moet ondergaan en dat doe je dus zonder doppen. Goed punt, en de resterende veertig minuten verliezen we ons volledig in de scapes, die een zeldzaam diep euforisch gevoel teweegbrengen. Daarbij geholpen door een visueel spektakel dat knap verbloemt dat we op het podium niet de meest uitbundige act aan het werk zien.

MIN:
Ik dacht dat het een kingsize gong was, blijkt het een discobol… Oh en mensen die per se in een volle tent met een rugzak op willen dansen, moeten d**d. Het zijn soundscapes waar je helemaal in kan opgaan, maar waar je ook de weg in kwijt kan raken.

CONCLUSIE:
Nu die nieuwe plaat af is, Slow Focus verschijnt 22 juli, lijkt het een alleraardigst plan als ADE deze boeking inkopt tot een sensationeel twee uur durend slotstuk. Wat zou dit gigantisch uit kunnen pakken in de Gashouder...

CIJFER:
8,5