CONCERT
Twin Shadow, London Calling, Paradiso Amsterdam, grote zaal, 2 november 2012
MUZIEK
Vintage synthesizerpop met veel wave-invloeden. Vooral debuutplaat Forget gaf hier een dromerige zwaai aan, het dit jaar uitgebrachte Confess was iets feller en werd meer gedragen door gitaren, maar had met Five Seconds wel een grote hit in handen. De man achter Twin Shadow, George Lewis Jr, geeft zijn muziek al snel een melancholieke tint mee, maar elk lied druipt ook van de (soms wat naïeve) hoop. Vanavond staat hij als vierkoppige band.
PLUS
Voor een act die op plaat vooral gedragen wordt op synthesizers voerden gitaren opvallend veel de boventoon. Lewis Jr beschikt wel over een distinctieve virtuositeit, waarmee hij zijn echoënde wavegitaar bespeelt, die niet veel afdoet aan zijn signatuurgeluid. De nummers worden opgestuwd door een ronkende bas die hier en daar snel wat loopjes toevoegt als detail. Vooral zodra de bassist achter een andere synthesizer kruipt ontstaan er dromerige golven. Op een paar kleine momentjes na blijft Lewis goed bij stem waardoor er weinig afgedaan wordt aan nummers als het meevoerige Run My Heart.
#LC12: Twin Shadow houdt een reüniefeestje
De 80’s laten herbeleven zoals hij een paar jaar eerder ook deed
De vrijdag en de zaterdag van London Calling worden in de grote zaal van Paradiso afgesloten door acts die hun mosterd bij de jaren 80 halen. Morgen is die eer aan Chromatics, maar vanavond staat Twin Shadow op het podium om met zijn synthesizerpop de 80’s te herinterpreteren. Paradiso is een uitstekende zaal voor een nostalgisch dansfeest.
MIN
Dat geluid van zijn debuut werd helaas niet helemaal gehaald. De instrumenten overstemden elkaar ook regelmatig waardoor je of een bak gitaren over je heen kreeg terwijl de gitaar op andere momenten juist weggemoffeld werd onder de synthesizers.
CONCLUSIE
Dat vintage geluid dat Twin Shadow zo kenmerkt, het is misschien een beetje kitsch. Iets dat extra benadrukt wordt door zijn leren petje, het gouden kettinkje van de bassist, of misschien het feit dat het publiek op een gegeven moment hun aanstekers in de lucht steekt. Maar het is juist dat kitscherige dat een act als deze een eigen karakter geeft. Deze avond kwam dit karakter goed uit de verf, aangezien er vooral aan het einde, tijdens het luidkeels gezonden Be Mine Tonight, een dansbare en extatische vibe werd neergezet.
CIJFER
7,5