CONCERT
Cloud Nothings, London Calling, Paradiso Amsterdam, Grote Zaal, 2 november 2012
MUZIEK
Garagerock, neo-grunge en een mopje surfpop uit Cleveland, Ohio. Lekker losjes, licht rammelend en bovenal hard gespeeld. Na een cassette in eigen beheer en vorig jaar het zelfgetitelde debuutalbum, zette Cloud Nothings op het begin dit jaar verschenen Attack On Memory niet een, niet twee, maar drie stappen vooruit. Een sterk, opwindend en tamelijk compromisloos album dat het beste verenigde van het debuutalbum van Nirvana (Bleach), Sonic Youths Daydream Nation en garagerock.
PLUS
Na de grungy opener Fall In, een van de meest toegankelijke nummers van de set, begint de band meteen flink te noisen, alsof ze even willen laten zien dat het ze menens is. Met nummers als de ongemeen opwindende drietrapsraket Wasted Days (veel beter worden nummers niet opgebouwd) en de opmerkelijke afsluiter No Future/No Past (die pas op 3/4 losbarst) op de setlist, steek je het gros van de livebands de ogen uit en pak je ieder publiek in. Zeker het London Calling-publiek dat traditioneel halverwege zo'n avond staat te wachten om een feestje met een fikse pit te bouwen en kapot te gaan. Dat gebeurt dan ook ruimschoots.
MIN
Ja London Calling deelt veel bands met Pitchfork Music Festival in Parijs, maar zo kan het ook gebeuren dat een band eerst hier speelt en dan in Parijs. Cloud Nothings begint de zoveelste Europese tour in Paradiso en programmeur Ben Kamsma voorspelde het al: 'ze komen jetlagged aan'. De band oogt inderdaad wat vermoeid. Ja; het is goed, het is - bijna - onberispelijk gespeeld, het materiaal is geweldig en moet bij een groep mediterende grijsaards nog de vlam in de pan doen slaan, maar toch zijn we niet echt blown away. Wellicht zijn het - naast de vlieguren - toch die verwachtingen, want als dit de eerste NL show ooit was geweest, waren er meer superlatieven aan te pas gekomen. Het nieuwe nummer is niet gek, goed opgebouwd, maar het haalt wel de vaart uit de set, die sowieso wat kort is met een krap half uurtje. Wellicht dachten de jongens na de zoveelste lafhartige stagedive op een rij: als het zo moet, dan kappen we er ook gewoon mee.
CONCLUSIE
De derde band die we vanavond in de Grote Zaal zien en de derde die voor de tweede keer op London Calling staat. Cloud Nothings heeft de promotie naar de grotere Paradiso-stage heel goed overleefd. Maar in tegenstelling tot Hooded Fang heeft de selectie ook een fikse kwaliteitsinjectie gekregen middels de sterke plaat Attack On Memory. Toch is het momentum van dat album nu wel voorbij en hoewel de band tot in februari zoet is met onder meer een Australische tour, is het wachten op de rest van het nieuwe materiaal. Alle reden tot gerustheid; tenslotte boekte brein Dylan Baldi met drie releases in iets meer dan een jaar een opvallende progressie.
CIJFER:
7,5
#LC12: Cloud Nothings heeft de messen niet geslepen
Amerikaanse band speelt opwindende, maar niet meest sensationele show
Een optreden dat op voorhand al tot sensationeel bestempeld wordt. Een show ook waarvoor de verwachtingen na het album Attack On Memory en heftige shows op Lowlands, Le Guess Who? mini en vooral in het clubcircuit torenhoog opgeschroefd waren. Hoe pak je dat aan als band? Gewoon opkomen, je vettige haar uit je gezicht vegen en gortdroog de microfoon pakken: "Hi, we're a band from Cleveland, Ohio." Geen speld tussen te krijgen inderdaad en aan overbodig gezwets heeft toch niemand behoefte.