CONCERT
Stubborn Heart, London Calling, Paradiso Amsterdam, kleine zaal, vrijdag 2 november
MUZIEK
Stubborn Heart is een goed voorbeeld van de huidige ontwikkelingen binnen het muzieklandschap. Post-dubstep wordt hun muziek genoemd. Het duo Luca Santucci (zang) en Ben Fitzgerald (keyboards/drumpads) uit Londen maakt elektronische soul. Denk James Blake, maar dan minder abstract. Ook vergelijkingen met Jamie XX en Jamie Woon kunnen getrokken worden. Luister maar eens naar hun single Need Someone, die al vrij snel opgepikt werd door de betere muziekblogs. De band start voor elk nummer een voorgefabriceerde sample in waarna zijn bijdrage enkel nog bestaat uit het verzorgen van de melodie op keyboards, of de percussie op zijn drumpads. De zanger heeft zijn handen vrij en hoeft zich alleen maar te bekommeren om zijn (kop)stem. Het geheel vormt een gevoelige trip - gehuld achter duisternis en rook - naar allerlei alternatieve soulregionen waarbij er veelvuldig gebruik wordt gemaakt van diepe dubstepbassen. Een bas die zo doordringend kan zijn dat het ongebruikte, maar meetrillende drumstel op de achtergrond als extra instrument fungeert.
PLUS
Voor een ‘debuut’ mogen zij tevreden zijn over het half uurtje dat zij gespeeld hebben. De emotie en de ingehouden intensiteit zijn goed voelbaar en de diepe baslijnen zorgen voor genoeg beweging bij het publiek. Vooral rond het einde, als er meer gespeeld wordt met pauzes en stilte zijn hun kwaliteiten als zanger en producer goed hoorbaar. Moeiteloos draait Santucci de emotie in zijn stem om; van een Thom Yorke-kopstem naar een donkerder melancholisch geluid dat doet denken aan Damon Albarn.
#LC12: Stubborn Heart speelt voor de toekomst
Electrosoul-debutanten tonen hun passie, maar nog niet al hun kwaliteiten
Stubborn Heart mag London Calling deze vrijdag openen. Het is niet alleen dat het publiek voor het eerst kennis zal maken met Stubborn Heart live, maar zij mogen zelf ook kennismaken met het publiek. Vanavond is namelijk hun debuutoptreden. Voorheen hebben zij enkel nog voor een man of tien gestaan, wat nauwelijks als try out gezien kan worden. Deze onwennigheid is nog te goed te zien, maar er zijn ook momenten dat het potentieel van dit duo duidelijk zichtbaar wordt.
MIN
Het is merkbaar dat zij nog niet veel live-ervaring hebben. Vooral tussen de nummers in komen zij nogal onwennig over. Santucci kijkt op momenten bedenkelijk en wanneer Fitzgerald een beat instart kan het besef groeien dat er qua productie wel erg veel voorgefabriceerd is. Soms houdt hij zich een aantal minuten lang alleen maar met de drumpads of een enkele melodie bezig, wat ten koste gaat van het live gevoel. De zang en productie vormen ook niet steeds een logisch geheel, maar staan meer los van elkaar.
CONCLUSIE
Aan het einde van de show wenst Fitzgerald ons in het Nederlands een fijne avond. Het optreden is al met al een aardig begin van deze London Calling. Het coherente gevoel dat zij op hun debuutplaat effectief hebben weten neer te zetten wil echter live nog niet uit de verf komen. Niet dat zij zich hier al zorgen hoeven te maken. Na de show staan zij direct met elkaar te evalueren en hun optreden laat genoeg bijzonders doorschemeren waardoor hun potentieel helder naar voren komt. Zo groot als een James Blake zullen ze waarschijnlijk niet worden, maar er zullen genoeg verduisterde rokerige zalen zijn die schreeuwen om een intieme, maar ook doordringende act als Stubborn Heart.
CIJFER:
6,5