#LC12: Tops net niet retropops

Canadese popvrienden van Grimes

Atze de Vrieze ,

Een van de grootste successen van de voorjaarseditie van London Calling: de Canadese eenmansact Grimes. De zaal puilde zeldzaam uit, en dus is hier een spin-off: Tops. Een act op Arbutus, het label van Grimes uit Montreal. Het verhaal gaat dat ze zelfs wonen in hetzelfde pand, een creatief bolwerk genaamd Le Brique. En dus wachten we vol verwachting vooraan op het meisje in een mouwloos 'It's tough in the Gulf' 90s relikwie, plus haar drie wat gezichtsloze bandgenoten.

CONCERT
Tops, London Calling, Paradiso Amsterdam, kleine zaal, 2 november 2012

MUZIEK
Die Grimes is een behoorlijk arty act, maar wie goed luistert hoort een grote voorliefde voor 'echte' popmuziek. Artpop dus, zeg maar. Labelgenoten Tops hebben het eerste deel van die term gewoon weg gelaten. Eerder dit jaar verscheen hun luchtige, best dansbare debuutalbum Tender Opposition.

PLUS
Liedjes als Double Vision en vooral Diamond Look laten horen dat dit hippe kwartet weet hoe een goede 80s pophit klinkt. Denk Fleetwood Mac ten tijde van Tango In The Night. Licht romantisch, slim, catchy. Zachtaardig ook, zoals de titel van hun debuut al deed vermoeden.

MIN
Maar dan wel met een zangeres die niet bepaald tops is, met een keyboard dat een beetje een eigen leven leidt in het bandgeluid, met een bassist en een gitarist die wel erg belegen staan te deunen. Als The Whitest Boy zonder de oneindige charme van een Erlend Oye. Dit is muziek die niet echt ergens voor staat.

CONCLUSIE
Voor een hipster-act is dit niet excentriek genoeg, voor pure pop veel en veel te rommelig. Als je dit pad kiest, zorg dan dat het glimt of schuurt. Er moet heel wat balans in komen wil dit wat worden.

CIJFER:
5