CONCERT
Savages, London Calling, Paradiso Amsterdam, grote zaal, 3 november 2012

MUZIEK
Eigenlijk hebben we de golf van dansbare retropostpunk met bands als The Rapture een paar jaar geleden al gehad, maar als ze zo furieus spelen als Savages laten we de deur graag nog even open. Een album heeft de groep niet, wel wat losse singles en een live-EP. Want daar gaat het om, vinden ze zelf. Dit is muziek voor het podium. Ze waren eerder dit jaar al op Into The Great Wide Open en maakten daar grote indruk, nu staan ze vroeg op de avond in de grote zaal, en door de stuurse blik breekt een glimp van tevredenheid.

PLUS
Blikvanger is allereerst frontvrouw Jehn, die we kennen uit de Franse lo-fi band John & Jehn. Ze draagt het haar kort en de hakken lang. Haar kleding zwart en stijlvol, niet bepaald als een wildevrouw. Haar bewegingen zijn schokkerig, de blik prangend. Ook de rest van de band is geheel in het zwart gekleed. Tweede blikvanger is de bassiste, die technisch sterk onderlegd is en veel met veel groove speelt. Ach, en deze drumster doet ook bijna iedere slagwerker van gisteren verbleken met haar strakke, stuwende stijl. Heel fysiek ook, en een geweldige balans tussen verrassing en puur effect. Uit de gitaar klinkt een schrapend, harkerig geluid, haaks op de soepele bassound.

MIN
Na de single Flying To Berlin zakt het een klein beetje in, omdat de songs wat op elkaar lijken en er in de drive niet veel dynamiek zit. Het is qua spanningsboog een rechte lijn van A tot Z. Een klein dipje, dat volledig weggepoetst wordt met afsluiter Husbands, waarin Jehn de titel van het nummer kortaf en bijtend herhaalt. Geweldig liedje.

CONCLUSIE
Noteer maar 2013: Savages. Deze band gaat op veel festivals terug komen, de albumbesprekingen staan straks overal.

CIJFER:
8