#LC12: Melody's Echo Chamber vrolijk vernietigd

Psychedelisch zuchtmeisje huppelt op twee gedachten

Timo Pisart ,

Hee, een zuchtmeisje op London Calling! Een neppe? Nee, verdomd, af en toe zingt ze nog Frans ook. Melody Prochet kopieert die Parisiènner schoonheid niet, maar komt écht uit het land van baguettes, stinkkaas en sensuele chansons. En wat een lief, mooi glimlachend meisje is ze toch. Te lief? Nee hoor, dankzij Kevin Parker van Tame Impala, die Melody's Echo Chamber met een psychedelische sloophamer mocht bewerken.

CONCERT
Melody's Echo Chamber, London Calling, Paradiso Amsterdam, kleine zaal, 3 november 2012

MUZIEK
Waar de gemiddelde Fransoos altijd een beetje braafjes blijft - zoals Melody Prochet zelf ook bij haar vorige band My Bee's Garden - liet het zuchtmeisje haar Echo Chamber verknippen door Kevin Parker, fuzzy spacerockerfrontman van Tame Impala. Hoe dat klinkt? Mooie verstilde liedjes, maar dan met overal phasers overheen geflikkerd, opgeblazen basgeluiden en nét niet valse synthesizers. Beach House meets Tame Impala meets Brigitte Bardot, zeg maar. Met haar titelloze debuutalbum wist Prochet al een bescheiden storm te creëren, waardoor ze net zo goed artiest van de week kon worden bij NME als bij Vogue.

PLUS
Kriebels in de buik bij het zien van Prochet. Wat een lief bloemenmeisje, wat een schattige glimlach en wat een vrolijk rondgehuppel over het podium. Weet je nog dat je die cocky band uit de VS zo vervelend vond, die met een ego van hier tot Tokyo een Nederlands "dankjewel" heeft ingestudeerd? Nou, bij Prochet is dat opeens aandoenlijk, zeker omdat ze zichzelf uitgebreid in wat gebrekkig Nederlands aankondigt. Ook de gitariste en bassist zien eruit alsof ze rechtstreeks uit That '70s Show zijn weggelopen en hupsen blij over het podium. Gelukkig rockt het aardig, mede dankzij de lekkere baslijnen en vooral die overstuurd swingende drums.

MIN
Hee, waar is die drummer eigenlijk gebleven? Er is geen drummer? Je zou het bijna vergeten omdat die drums zo analoog klinken (nee, omdat je toch de hele tijd naar Prochet kijkt), maar ze komen uit een doosje en dat voelt een beetje nep bij zo'n spacey rockband. Hoe spontaan het ook lijkt, al improviserend een kwartiertje in de groove blijven hangen is er zo niet bij. Verder worden die vrolijke dansjes af en toe iets te veel van het goede. Daarmee huppelt de band op twee gedachten: het moet psychedelisch en gevaarlijk lijken, maar toch blijft Melody's Echo Chamber de hele show lang wat aaibaar.

CONCLUSIE
Ja, Kevin Parker had de muziek van Melody's Echo Chamber best wat uitgebreider mogen vernietigen, maar een kniesoor die daarom maalt. Dit was gewoon een hele charmante show van een in Nederland debuterende band. Dat Melody Prochet zo knuffelbaar is? Tsja, ze blijft toch Frans.

CIJFER:
7+