#LC12: Jessie Ware net zo "fán-tás-tísch" als haar chagrijnige blik

Britse diva mist de schwung

Timo Pisart ,

"Dit laatste nummer dragen we op aan Gerard." Ja, ook Jessie Ware zelf is het niet ontgaan dat 3FM-dj Gerard Ekdom haar hit Running op hilarische wijze playbackt. Vol schwung gooit hij in het filmpje zijn armen in de lucht en trekt hij grimassen naar de camera. Had de Britse diva maar wat van die schwung geleend, want vanavond in de grote zaal geeft ze een ongekend ongeïnspireerde show. Nee Jesse, dan maakt het niet meer uit hoe uitgebreid je het publiek vertelt hoe "gé-wél-díg" het vanavond is.

CONCERT
Jessie Ware, London Calling, Paradiso Amsterdam, grote zaal, 3 november 2012

MUZIEK
London Calling? Jazeker, Jessie Ware komt uit de Britse hoofdstad, maar met rammelige gitaarpop heeft ze niets te maken. Noem dit eerder R&B 3.0 in het rijtje van Jamie Woon en Frank Ocean: groovy, maar met abstracte dubby beats, funky gitaartjes ondergedompeld in de echo en natuurlijk haar heuse diva-vocalen. Aanvankelijk was Jessie Ware achtergrondzangeres, maar nadat ze in 2010 de single Nervous van SBTRKT inzong, scoorde ze een platendeal bij Universal. Klaar om tot ster te worden gelanceerd? Mwah, op haar debuut Devotion is Ware wat weggemoffeld in de mix. Wellicht dat het juist daardoor niet tot een hit kwam, maar wél tot hysterisch juichende recensies bij hipstermedia als Pitchfork.

PLUS
Vanavond is die stem wél in volle glorie te horen, inclusief loepzuivere uithalen en vocale hoogvliegerij. Ze heeft ook de moves van een diva: af en toe fladdert ze met haar handje door de lucht om een uithaal kracht bij te zetten, schudt ze boos nee of hangt ze achterover met haar armen in de lucht.

MIN
Ai, helaas lijken die bewegingen eerder plichtmatig dan bezield. Af en toe glimlacht Ware koeltjes naar het publiek en zegt ze hoe "fán-tás-tísch" ze het wel niet naar haar zin heeft. Haar ogen zeggen echter iets heel anders. Heeft ze deze set al veel te vaak gespeeld? En dan hebben we het nog niet over de gemakzuchtige show gehad: wat een slappe opener is Still Love Me, stroperig traag en zonder goede hooks. Helaas blijkt dat meer dan een valse start, van de koele elektronica op Devotion blijft de hele show lang weinig over. In plaats daarvan heeft Jessie Ware een wat ongeïnspireerd funkbandje achter zich staan met een veel te conventioneel geluid: cheesy gitaarsolo's, een basgitaar, drums en af en toe een sample of twee.

CONCLUSIE
Vooraan staan twee meisjes van een jaar of zestien, met glaasjes wodka. "Atten?", vraagt de een aan de ander. "Natúúrlijk." De show van Jessie Ware is al even leeg als de glazen even later. Da's toch jammer, want met Wildest Moments en Running heeft ze een paar hele goede liedjes geschreven. Had ze er maar net zo'n zin in als Gerard.

CIJFER:
5