CONCERT
Gross Magic, London Calling, Paradiso Amsterdam, kleine zaal, 2 november 2012

MUZIEK:
Zo'n beetje een jaar geleden was Gross Magic een van de verrassingen op Le Guess Who? in Utrecht. Met nog maar één EP op zak - Teen Jamz - tekende hij voor een van de hoogtepunten. Daarna trok Sam zich terug in zijn hutje in Brighton. Sindsdien vernamen we hooguit af en toe een éénwoordige tweet van hem, maar kennelijk is nu het moment daar om nieuw werk te presenteren.

PLUS
Hij opent direct met Sweetest Touch, het vijf-sterren-liedje van de EP. Die fijne slepende melodielijn van de gitarist in het verwassen zalmroze trainingsjasje klinkt live wat feller en gemener dan op de plaat. De toon is gezet. En toch zit er ook een warme, melodieuze kant aan het verhaal. Gross Magic op zijn best is een chillwaveband met harde gitaren. Dat klinkt als een onmogelijke combinatie, want het unique selling point is natuurlijk die wollige zachtheid. En toch werkt dat idee best.

MIN
Wat heeft ie uit zitten pluizen de afgelopen maanden, in zelfverkozen eenzame opsluiting? Wel, voornamelijk de hardrocker in hem, zo blijkt. Een nieuw nummer begint als een regelrechte Status Quo stoemper, met een gitaarriff die door twee man gespeeld wordt. Maar dan wel enorm vaag galmend en snerpend hard afgesteld, met een piepstemmetje erbij. Gaandeweg het half uurtje begint de band steeds meer te harken. De zorgvuldig uitgedachte ideeën vallen niet op hun plek, en dan blijft er ineens weinig over. Vervolgens begint de band ook nog eens aan gecompliceerde dubbele solo's, die vandaag niet werken. Een oude voetbalwet zegt: als je niet lekker in de wedstrijd zit, beperk je tot de basis, houd de scharen en passeerbewegingen voor je. Onbegrip maakt zich meester van de aanwezigen, en velen druipen af. Een cryptische oplossing voor dit raadsel schuilt wellicht in een tweet die McGarrigle even na zijn show publiceert: "Hey @NMEmagazine thanks for never meeting my medical requirements with that tour I didn't wanna do."

CONCLUSIE
Het blijft een intrigerende jongen, die je eigenlijk nog wel een paar luisterbeurten zou willen geven om te begrijpen waar hij in hemelsnaam heen wil. Er hangt een soort Ariel Pink-achtig aura om hem heen. Hij heeft iets eigenwijs, iets tegendraads. Keert conventies binnenstebuiten en zet ze naar zijn hand, op een heel merkwaardige manier. Maar dat kan natuurlijk niet. Het moet hier en nu gebeuren. En hier en nu gebeurde het absoluut niet.

CIJFER:
6