Bruce Springsteen was afgelopen voorjaar de headliner van SXSW waar hij zijn opwachting maakte met een concert en een keynote speech. Nooit eerder was zijn positie van The Boss zo onomstreden, zijn rol als de natuurlijke leider van het peloton in de popmuziek.

's Nachts op de hotelkamer gebeurt het weer als we na de dag van Bruce Springsteen op SXSW nog een laatste borrel drinken met het 3voor12-team. Roosmarijn Reijmer heeft het concert gezien en ik ben bij de lezing geweest. En dan stelt Tomas Delsing (van de nachtelijke radioshow Dansen Met Delsing) weer de vraag: "Ik respecteer Bruce Springsteen natuurlijk wel, maar zijn werk raakt me verder niet bijzonder. Hoe komt dat nou?" Wij denken dat het komt omdat hij nog nooit op het spoor is gezet van de juiste nummers. We klappen de laptop open en gaan op zoek naar een YouTube clip van Jungleland, live in London.

Jungleland is niet zomaar een popliedje, het is een epos, een panoramische rocksong over het verlangen vanuit de suburb naar de grote stad, over het verlangen naar een groots en meeslepend leven. Het is bijna materiaal voor een musical (West Side Story!), maar het wordt nergens kitsch. Deze prachtige live versie speelde Bruce Springsteen met zijn E-Street Band in Hyde Park in Londen in 2009.

Tomas Delsing is inmiddels verkocht. Hij blijkt zelfs vroeger saxofoon gespeeld te hebben en dan is dit Jungleland natuurlijk al helemaal een voltreffer met die solo aller saxofoonsolo's van Clarence Clemons. "Nu moet je Rosalita nog even opzetten", zegt dan Roosmarijn Reijmer. Rosalita is een volkomen over de top, explosieve lovesong op een manier die eigenlijk helemaal niet kan, zo bombastisch is het gedaan, maar Bruce komt er mee weg. Kijk eens naar deze zinderende, vroege live versie, waarbij hij zich de dames amper van het lijf kan houden. Als je deze video ziet kun je je ook helemaal voorstellen hoe Bruce Springsteen, aan het begin van zijn loopbaan, avond aan avond iedere honky tonk in Amerika tot op de bodem moet hebben platgebrand.

Dit nummer ontdekte ik nadat ik wat dieper ging grasduinen in Springsteens oeuvre. Het is de openingstrack van zijn tweede album The Wild, The Innocent and The E-Street Shuffle, doorgaans niet het eerste Springsteen-album waar mensen kennis mee maken. Meteen al bij het intro word je op het verkeerde been gezet. Wat? Springsteen als funkateer? En jawel, dat genre beheerst hij ook. Het is een vreemde eend in zijn oeuvre, deze funky streetcorner symphony, en ik hoorde het hem nog nooit live spelen, maar nu duikt dit nummer ineens op in zijn setlist. Dat wordt vast een euforisch moment straks op Pinkpop, terwijl je weet dat de avond nog lang is. Kijk naar deze prachtige versie die hij onlangs speelde in de show van Jimmy Fallon, samen met The Roots en op gitaar Tom Morello van Rage Against The Machine.

Bruce Springsteen is natuurlijk niet voor het eerst op Pinkpop. In 2009 was hij er al om het 40-jarig bestaan van het festival op te luisteren. Bruce kwam toen naar eigen zeggen niet alleen "to rock the house", maar zelfs ook "to build a house, here on this field." Het was zijn eerste festivaloptreden in Nederland en Pinkpop bleek hem heel goed te liggen op deze zonovergoten avond. Het was een sfeervoller optreden dan menige arenashow van hem en het ziet er gelukkig naar uit dat het wederom zo'n mooie, warme avond gaat worden in Landgraaf op Tweede Pinksterdag 2012.

Waar haalt die Springsteen het allemaal vandaan? Al die invloeden: de soul, de rock 'n' roll, de musical, de rhythm and blues... Hij legde het enkele maanden geleden allemaal haarfijn uit tijdens SXSW, het jaarlijkse showcase festival in Austin, Texas. Tweeduizend vertegenwoordigers uit de muziekindustrie schoven gretig aan voor Springsteen, die deze keer geen concert hield, maar een lezing. Waar velen een politiek statement verwachtten in de geest van zijn laatste album Wrecking Ball, verraste hij zijn publiek met een ode aan zijn helden, met het verhaal over hoe hij kennismaakte met popmuziek en met zijn visie op het hedendaagse muzieklandschap. Check de video en zie hoe Bruce Springsteen 50 minuten lang bewijst dat hij ook een topentertainer is als hij achter een katheder staat.