Pinkpop 2012: The Wombats doen zo hun best, maar het lukt niet

Britse indieband blijft one-hit-wonder

Sjoerd Huismans ,

Op een warme zondagmiddag lekker dansen op punky popliedjes van een bevlogen band, die wel zin heeft in een feestje. Wat wil je nog meer? Nou, lekker een biertje drinken in de lome, laaghangende namiddagzon bijvoorbeeld. En wie zijn die jongens die op de achtergrond spelen ook alweer? The Wattes? O ja, die hadden toch zo'n hitje op hun naam staan?

Concert
The Wombats, Pinkpop 3FM Stage, zondag 27 mei 2012
 
Muziek
The Wombats staan nog steeds een beetje bekend als one hit wonder. Niet gek ook, want het supercatchy 'Let's Dance To Joy Divisio'n was in 2007 een echte monsterhit. Vorig jaar kwam The Wombats met hun tweede album The Wombats proudly present... This Modern Glitch. Op die plaat integreert de band wat meer electronica in de dansbare poprock, bijvoorbeeld in de succesvolle single 'Techno Fan'.
 
Plus
De aanstekelijke indierock doet wat hij in 2007 ook al zo goed deed: in springerige (post)punky songs bezingt de band het leed dat liefde heet. Maar dan niet op sentimentele wijze - en ook niet boos - maar eerder weerbarstig, een verbeten fuck it! lijkt zanger Matthew Murphy in veel liedjes te willen zeggen. Liedjes die thematisch best leuk zijn: 'Let's Dance To Joy Division' en 'Techno Fan' handelen over een muzikale ontdekkingsreis, terwijl andere hits als topnummer 'Moving To New York' en 'Tokyo – Vampires & Wolves' zonder veel omwegen escapisme beschrijven: haal me weg hier! schreeuwt Murphy. Stuk voor stuk sterke nummers, die vandaag een strakke, puntige uitvoering krijgen. The Wombats brengen hun punky puberromantiek nog altijd even bezield.
 
Min
Het is al een jaar geleden dat het vorige album van The Wombats uitkwam. De band lijkt sindsdien een beetje weggezakt in het collectief geheugen. De urgentie om een band als The Wombats een jaar na de vorige albumrelease deze plek op de 3FM Stage te geven, is niet helemaal duidelijk. De band speelt nagenoeg dezelfde setlist als vorig jaar in de Alpha op Lowlands, zij het dat de show vandaag wat langer is en er dus meer (weinig interessante) albumtracks gespeeld worden. Waar ze op Lowlands nog enthousiast begroet werden, krijgen The Wombats nu ondanks het warme weer een wat koele respons. Of misschien wel dankzij het warme weer, eigenlijk. De namiddagzon schijnt net over het podium recht in de gezichten van het publiek, dat er wat loom bijstaat. 'We hebben nog drie songs,' kondigt Murphy tegen het einde van de show aan. 'Een langzame, en dan twee snelle.' Het is bijna een verontschuldiging voor de draak van een ballad die de band afvuurt op het publiek: 'Anti-D' is een verschrikkelijk sentimentele synthesizerwals. Pas bij de gedroomde afsluiter 'Let's Dance To Joy Division' krijgt het drietal de massa écht aan het dansen.
 
Conclusie
The Wombats doen hun uiterste best om het publiek voor de 3FM Stage mee te krijgen in hun enthousiasme, maar nergens wil dat echt lukken. Gaandeweg de show komt er een zorgelijke blik op het gezicht van Murphy. Het feestje dat hij wil maken komt maar niet van de grond op deze gezapige, zonnigwarme middag. The Wombats: tegen wil en dank nog steeds een one-hit-wonder.
 
Cijfer
6

The Wombats op Pinkpop 2012