CONCERT
Miike Snow, Pinkpop Converse Stage, maandag 28 mei 2012

MUZIEK
Achter de vreemde naam Miike Snow gaat het Zweedse producersduo Bloodshy & Avant schuil. Deze heren stonden aan de basis van hitalbums van Kelis, Jennifer Lopez, Kylie Minogue en Madonna. Je mag ze vooral haten of prijzen voor hun werk met Britney Spears. Met als grootste prestatie het door hen geschreven en geproduceerde 'Toxic'. Samen met Amerikaan Andrew Wyatt maakten ze het debuut als Miike Snow, stiekem een van de beste popalbums van 2009. Opvolger Happy To You was op het eerste gehoor een minder directe hit, maar geef het de tijd en de knappe liedjes en producties komen langzaam boven drijven. Op wereldhitniveau zijn Bloodshy & Avant nu logischerwijs wat minder actief. Wyatt daarentegen blijft lekker op dreef als songwriter. Voor Carl Barat bijvoorbeeld, of Mark Ronson, Dragons of Zynth en Stings dochter Coco Sumner. Voorheen, bijvoorbeeld op Lowlands in 2010, traden de heren op met witte maskers, die zijn vandaag af.

PLUS
Zoveel goede producers die hun zakcentjes verdienen met (slechte) dj-sets. Bloodshy & Avant kozen voor een andere weg en hebben van Miike Snow een band proberen te maken. Technisch is ze dat geweldig gelukt. De muzikale vertaling van de knappe producties naar een festivalpodium is enorm goed gedaan. Geen suffe drummer die lafjes meetikt met een tape’je, maar een beest dat de beat bepaalt, regelmatig bijgestaan door andere bandleden op diverse percussie. Geen halfzachte pianopieler, maar drie toetsenisten die veelal live de partijen inspelen vol sonische details en knallende effecten. Alle vocalen en backingvocals zijn live en zuiver. De eigen tracks worden kort gehouden of juist uitgebreid geremixt tot lange festivalknallers.

MIN
Wat zou Miike Snow toch goed zijn zonder... Miike Snow. Technisch is dit een goede band, maar het oog wil ook wat; het gevoel dan in ieder geval. Was het voorheen nog wel acceptabel, die statische Scandinaviërs en die autistische zanger achter witte maskers. Nu het mysterie weg is en we weer twee jaar verder zijn, is het gewoon niet leuk meer. Het is dat de liedjes in de basis zo sterk zijn, maar de energie komt niet ver van het podium af. En dan loopt Wyatt ook maar ongemakkelijk over het podium. In het begin nog even dicht bij het publiek, al snel verschuilt hij zich letterlijk en figuurlijk met een rookgordijn achter de piano. Die maskers waren zo gek nog niet. Pretender en vooral Silvia zorgen voor een inkakmoment wat met tweede nummer 'Burial' ook al gebeurde. Alsof de band al niet meer zoveel zin heeft in oude nummers.

CONCLUSIE
Miike Snow is een wat atypische band met leden die over hun ik-begin-een-bandleeftijd heen zijn, nul uitstraling hebben en ook nog eens bestaan uit een copywriter voor de sterren en een topproductieteam van zo’n 7000 kilometer verderop. De liedjes en frisse producties maakten dat het werkte. Maar live wil het maar niet een band worden. En voor een danceact kent het teveel stiltes tussen de nummers en gedoe op het podium. Als Miike Snow live niet een flinke stap weet te zetten, moet een eventuele derde plaat wel heel goed zijn, wil deze band nog een ronde gegund worden.

CIJFER
6,5