CONCERT
Serena Pryne and the Mandevilles, Pinkpop Converse stage, maandag 28 mei 2012
MUZIEK
Twee particulier ogende dames die op het podium staan te fotograferen suggereren dat iemand er een persoonlijke missie van heeft gemaakt om deze Canadese te laten doorbreken. En waarom ook niet? Ook voor de overrijpe muziek van Beth Hart en Melissa Etheridge is markt in Nederland. Rauwe vrouwen met het hart op de tong, daar herkennen mensen zich kennelijk in. Pryne bracht dit voorjaar haar debuut uit, maar komt niet helemaal uit het niets. Ze timmerde al enige tijd aan de weg met de weinig succesvolle band Townline, toen nog met een i in haar achternaam. Dit solowerk is eigenlijk een soort voortzetting. Of een frisse herstart, wat je wilt.
PLUS
Die frisse start loopt als een rode draad door de songs. Neem single 'Heaven On The Highway', vroeg in de set, waarin Pryne verklaart de hemel op de snelweg te vinden. Haar liedjes gaan over de onrust in haar donder en mislukte liefdes, twee elementen die ongetwijfeld met elkaar in verband staan. Als een kind zo blij is de zangeres met het kleine beetje liefde dat ze uit Nederland krijgt. Dat heerlijk onbevangen optimisme misgun je niemand.
MIN
Zullen we haar dan maar niet zeggen dat het vermoedelijk niet heel veel meer wordt dan dit? Niet met dit matige songmateriaal, dat bol staat van de clichés, zowel muzikaal als tekstueel. En niet met die amateuristische podiumpresentatie. Vrijwel elk nummer legt Serena Pryna haar hoofd extatisch in haar nek, alsof ze de orgasmes nabootst die ze door die pijnlijke break-up misliep. Op de set staat ook een cover van Lana Del Reys 'Born To Die', die de band in maart ook al eens bij Giel Beelen deed. Haar countryversie is heel anders dan het origineel, maar één aspect van Lana's podiumkunst blijft fier overeind: ook Serena Pryne zingt wankel als een vlot op open zee.
CONCLUSIE
Dit is muziek voor teleurgestelde dertigers. Geschreven met een traan, live gebracht met een evangelische glimlach, uiteindelijk strandend op een zandbank van middelmaat. Ook hier, meneer Smeets, op deze spot had u De Heideroosjes hun waardige afscheid kunnen gunnen.
CIJFER
4
Pinkpop 2012: Serena Pryne zoekt de hemel op de snelweg
Muziek voor teleurgestelde dertigers
Dagopener Serena Pryne oogt en klinkt als Yvon Jaspers die iets te vaak tegen de verkeerde boer opgelopen is. Als een vrouw die als voetveeg gebruikt is, maar weigert het hoofd te buigen. Ze wil niet meer eenzaam en verdrietig zijn. Sterker nog: ze zet het om in iets van waarde: doorwrochte countryrocksongs.