Pinkpop 2012: lokale delicatesse Herbert Grönemeyer is haaaartstieke aaaaardig

'Der Weg' levert emotiemomentje op

Robert Lagendijk ,

Pinkpop 2012 kunnen we gerust bestempelen als de reünie-editie. The Specials, Soundgarden en Afghan Whigs zijn na jaren weer bijeengekomen voor het festivalseizoen. Daarnaast staan er flink wat acts met een verdacht hoge gemiddelde leeftijd. Pinkpop 2012 zal niet de boeken ingaan als een festival vol avontuur. Er valt weinig te ontdekken, maar de oudere jongere kan er zijn hart ophalen. Eén act blijft een groot vraagteken: waarom Herbert Grönemeyer? Of hebben we dertig jaar zitten slapen?

CONCERT
Herbert Grönemeyer, 3FM Stage, maandag 28 mei 2012

MUZIEK
Donderende pauken, operastemmen en een orkestraal geluid met Grote Kanonnen zoals Wagner het alleen maar bedoeld kan hebben, zo begint van de show van Herbert Grönemeyer. Het nieuwe album trouwens ook. En dat is compleet iets anders dan de rock die hij op zijn doorbraak 4630 Bochum uit 1984 speelde. In dertig jaar tijd is de sympathieke Duitser uitgegroeid tot een mega-act met verdomd veel vrienden in Limburg. Vroeger was Grönemeyer de Duitse Herman Brood met een licht activistische inslag. Tegenwoordig neigt muziek meer naar die van BLØF, Borsato en Meeuwis. Zijn stem is rauwer geworden. Leuk weet-je-datje van zijn Wiki: 'Sinds 23/11/2007 is hij verkozen tot "Unsere Besten - Musikstars" in Duitsland. Tweede werd Udo Jürgens en derde Wolfgang Amadeus Mozart.'

PLUS
Grönemeyer wordt vandaag door het publiek – voor de 3FM Stage is het stampvol - met open armen ontvangen. Hij toert geregeld beneden de rivieren en dat heeft inmiddels een behoorlijke fanschare opgeleverd. Hij heeft er zelfs Nederlands door geleerd, wat hem extra sympathiek maakt. Hij rent tijdens de rocknummers met zijn oude lijf van de ene kant van het podium naar de andere. Bij de ingetogen stukken staat hij met zijn piano centraal in de spits. Het is een man die zijn gezicht durft te laten zien. Ooit verloor hij binnen drie dagen zijn vrouw en zijn broer aan kanker. Het nummer 'Der Weg' dat hij daarover schreef (en later werd vertaald door Guus Meeuwis) is een hoogtepunt. Het publiek huilt ongegeneerd met de Duitser mee. Maar er valt ook heel wat te lachen. Tussen de nummers vertelt hij in zijn lollige mix van Duits en Nederlands grappige anekdotes. ‘Haaaartstiieke bedaaaankt, daaaat ies heeeeel lief.’ Grönemeyer is een aardige man en een redelijke zanger die op zijn albums beter uit de verf komt. Verder is de show lekker afwisselend.

MIN
Herbert Grönemeyer maakt eigenlijk dertien-in-een-dozijnrock. De setting van vandaag blijft vreemd: een theateropstelling, met meerdere drummers, meerdere zangers en zangeressen en een saxofonist die op en af loopt. Er wordt geen foutje gemaakt. Sehr punktlich, zo gezegd. Het is überkitsch uit het straatje van De Toppers, De Symphonica in Rosso’s en De Groots met een Zachte G’s. Rammstein zonder gevaar. Wagner met een klein budget.

CONCLUSIE
Only at Pinkpop! Andere festivals (lees Lowlands) zouden vriendelijk bedanken voor de pathos van Herbert Grönemeyer en hem gewoon links laten liggen. Een lokale delicatesse, laten we het daarop houden. En mijnheer Grönemeyer, mocht uw Nederlands ooit nog beter worden en u leest dit, ik vind u ook haaaartstieke aaaaardig hoor! 

CIJFER
6