Na de release van Don’t ask me man, I don’t know why begon de band vrijwel gelijk aan hun debuutplaat. Frontman Gover Meit: “Eigenlijk hebben we al die tijd aan het album gewerkt. We hadden het niet zo gepland, het heeft zo lang geduurd omdat we het proces van het maken van een album moesten leren kennen, en alles wat daarbij komt kijken. Dan is de geluidsman bijvoorbeeld weer drie maanden weg…” Ook gebrek aan financiële middelen speelde de band parten. Meit: “We hebben nu eenmaal geen geld om maandenlang een studio te kunnen huren. Dus dan komt het neer op drie uurtjes werken, en dan weer wachten.”
In 2009 was Wooden Constructions nog Hollandse Nieuwe bij 3voor12. Toen vertelde Meit nog dat de voornaamste reden van de band om muziek te maken “de drive om een feestje te bouwen” was. Dat is inmiddels wat veranderd, vertelt de zanger: “We maken nu meer muziek omwille van het muziek maken zelf. Deze plaat laat meer onze mooie kant zien dan onze feest-kant. De vorige EP was voor ons het begin van een serieus bestaan als band maar nu kunnen we er niet eens meer naar luisteren.” Live staat Wooden Constructions bekend om een maniakale performance. Dat blijft ook met de nieuwe nummers zeker het geval, belooft Meit. “Live zijn we wilder en uitbundiger dan ooit, terwijl we op de plaat echt de lagen in de muziek naar voren willen laten komen.”
Op People Now People laat Wooden Constructions een duistere kant zien. Over de springerige drumritmes galmt soms een onheilspellend post-punk gitaartje, dat zo uit het No Future tijdperk met bands als Gang Of Four of The Fall lijkt weggelopen. Toch heeft elk nummer ook iets luchtigs, dat de donkerte compenseert, zoals een humoristische kwinkslagen in de teksten van Meit. Dat is bewust zo gedaan, vertelt de frontman: “We proberen daar mee te spelen. Af en toe klinkt de muziek donker, maar dan proberen we dat meteen te relativeren. Daar zijn we bijna dwangneurotisch in; we relativeren alles. Als het dus te duister wordt, legt iemand er iets lichts in, en andersom. Er is altijd een goede en een slechte kant aan het leven. Op die manier wordt de muziek ook spannender, want de sfeer kan zomaar omslaan.”
Wooden Constructions haalt zijn inspiratie niet alleen uit muzikale voorbeelden, maar ook uit onverwachte hoek. Het heelal, bijvoorbeeld. “Tijdens het maken van deze plaat hebben we ons laten inspireren door de eerste Mexicaanse astronaut Pablo Cuancín", vertelt Meit. "Hij had een grote voorliefde voor dans en heeft in de ruimte een soort maniakale zwaartekrachtloze choreografie bedacht." Toen Meit en bassist Raúl Inzaurralde in 2006 een rondreis door Mexico maakten, stuitten ze in Cuancín's geboortedorp op een uitvoering van zijn meest bekende dans. “Die dans en Cuancín fascineerde ons, dat komt terug in onze performance en op de plaat. We vieren de release van ons album dan ook op 12 juni, de vijfentwintigste sterfdag van Pablo Cuancín.” (Het bestaan van deze obscure astronaut is overigens onbekend op internet, SH)
Op 12 juni presenteert Wooden Constructions de nieuwe plaat dus, in de theaterzaal van de Melkweg. “Dat wordt de kick-off van de live shows naar aanleiding van deze plaat. Het zou kunnen dat we dan de rest van de tour aankondigen. Er staat al het een en ander gepland, maar we zijn nog flink aan het onderhandelen. Nu hebben we even een maand waarin we de plaat uitbrengen, en er al zo veel mogelijk proberen te verkopen.” In het najaar doet Wooden Constructions voor de tweede keer mee aan de Popronde. “Drie jaar geleden deden we ook mee, toen was de EP net uit. Dankzij de Popronde kregen we toen veel zin om weer iets op te gaan nemen. Ik ben benieuwd hoe hetdit keer zal lopen; de muziek die we nu maken is gewaagder.”