De voortekenen waren goed voor deze 5 Days Off presents Circus Records. Het gereputeerde Londense dubstep en drum 'n bass-label was host en vaardigde oprichter Shaun Brockhurst (Doctor P), Roksonix, Brown & Gammon en headliner Cookie Monsta af. Die line-up werd aangevuld met Nederlandsche waer van Gomes, Nymfo en TB6K. De laatste mocht het spits afbijten in de dan nog voldruppelende grote zaal. Yoram Tomatala maakt als TB6K (aka The Bobby 6 Killers) gemeen harde dubstep, die een lomp doch opzwepend karakter heeft. Vanavond begint de Amsterdammer wat gematigder. We hadden de 50Hurtz resident toch genadelozer verwacht, maar dat doe je nu eenmaal niet als opener in een kwartvolle Paradiso. Tegen het einde van de set laat hij zijn handelsmerk horen: vol op je bakkes die dubstep.

Het is bijna middernacht en de Paradiso bovenzaal is nog zo leeg als de PVV ledenlijst of een bijeenkomst van de Fred Rutten fanclub, hoe hard NL drum 'n bass talent Proxima ook zijn best doet voor vier man die aan een tafeltje zitten. Als Gomes beneden het stokje overpakt van TB6K kan hij de toestromende kudde zo doorvoeren naar de volgende dubstep-slacht. Het is de tweeslachtigheid die je bij festivals in Paradiso vaker ziet en die het gevolg lijkt van het verschil tussen de grote zaal-capaciteit en de kleine en de daarop afgestemde programmering. Oi-godfather Gomes voert ondertussen de intensiteit en de decibellen op en scoort met mid-tempo dubstep gelardeerd met vocal en techno-samples. Paradiso wobblet tot op de balkons mee. Gomes gooit de pounding bass erin die met de machinale drumsalvo's als een dubbele uppercut werken en VPRO-presentator Andrew Makkinga acteert als mc.

Met het aantreden van Roksonix is het Circus in de grote zaal officieel geopend. 'Klak-klak-klak-klak-klak... dreunnnnnnn', alsof je twintig keer de schakelaar overhaalt voordat de ontsteking de TNT bereikt. Roksonix is niet van de trapeze-act en ook geen behoedzame dompteur. De Brit is eerder van de grote trom, die het sein is om de olifanten los te laten. Die brengt hij veelvuldig tot staan om dan nog harder de zweep erover te gooien. 1.15 uur en Paradiso is inmiddels zover dat op elke climax een extatische reactie volgt en de wildste/dapperste meisjes aan de stellage voor Roksonix' decks hangen. Tijd voor de pit om de pit. Maar Roksonix afdoen als de juiste man op de juiste plek zou unfair zijn. Hij brengt veel meer poppy tunes dan Gomes, de contrasten tussen koel intermezzo met r&b dameszang en de no mercy bassdrum zijn vele malen groter en de impact op de zaal daarmee ook. Pompende drums, zuigende diepe bassen, volle bak, handjes massaal de lucht in, moshpits en een eerste crowdsurf: Roksonix is de man met de zeis die dubbel zo hard oogst.

Nee dan beukt Nymfo een stuk harder door in de bovenzaal. De van oorsprong Limburgse drum 'n bass-dj Bardo Camp is al jaren een graaggeziene gast in het buitenland. Hij brak in 2007 door met releases op vooraanstaande Engelse labels, stond op Lowlands voor achtduizend man en tourde tot in China. Dan ziet zo'n bovenzaal voor de inmiddels Amsterdammer er toch anders uit. Geen nood: Nymfo vult die in geen tijd. Met oldskool drum 'n bass: voorthamerend en hardcore met high pitch tromroffels. In anderhalf uur toont hij zich een meester van de duistere technoïde drum 'n bass, met opgefokte hi-hats en zwaar brommende bassdrums. Een geluid dat ons op zich al zeker vijftien jaar bereikt van de andere kant van het kanaal, onder meer sinds midden jaren negentig van het Londense V-Records met the likes of Ed Rush & Optical, Ray Keith, Dilinja en Dj Krust. Niet origineel, maar wel zo effectief als een nymfomane in een mannen-gevangenis, alsof een kudde buffels op speed in de circuspiste wordt losgelaten. En Nymfo bouwt genoeg rustige passages in, soms loungy met chilled out drum 'n bass die bijna naar LTJ Bukem neigt.

Intussen druipt het zweet van de fraaie balkonleuningen in de grote zaal, waar circusartiest Brown & Gammon alle remmen losgooit. Met harde en redelijk lompe dubstep verandert hij het voorste zaaldeel in een fikse moshpit. Het is wat plat, maar werkt als een malle. Subtiliteit is sowieso een schaars goed vanavond en bij de Brit goeddeels afwezig, intensiteit en decibellen zijn er daarentegen in overvloed, moshende kids ook. De zaal gaat helemaal stuk en de vraag is of Circus dit sloopwerk nog wel 2,5 uur kan vasthouden. Als de snotty Brit even inhoudt en richting softe eurohouse lijkt te koersen, maken de kids een grote cirkel vrij om er vervolgens net zo hard en vol in te vliegen als de beats van Brown & Gammon. Wat interessanter en vernuftiger is de muziek van Dub Phizix, de Manchester dj die hard stuiterende drum 'n bass met veel hoog kruidt. Hypeman MC Ebony gaat hyper dan hype en de bovenzaal gaat mee in zijn "Amsterdam make some noise" mantra.