Sinds 2007 is Welcome To The Future een vaste waarde in het festivallandschap. In tegenstelling tot Extrema, Awakenings of Dance Valley is het een evenement zonder echte megaheadliners, met een belangrijke rol voor de Amsterdamse technoschool. Dat komt niet in de laatste plaats door de nauwe verbondenheid met Studio 80, de club aan het Rembrandtplein die geldt als een kraamkamer voor de Amsterdamse scene. Ook dit jaar sluiten twee Amsterdammers het hoofdpodium af: 2000 and One en Daniel Sanchez, die het afgelopen jaar met het Sensation-circus over de wereld reisden. Sanchez, die zich onsterfelijk belachelijk maakte met een in de relatief nuchtere Amsterdamse technowereld absurd ijdel promotiefilmpje van zichzelf in een spierwitte omgeving, dat hij onder hoongelach maar snel weer verwijderd heeft. Even later liep hij ook nog eens tegen de lamp bij het kopen van Facebook likes. Een ding is zeker: hij wil graag. Vandaag mag hij samen met Dylan Hermelijn laten zien hoe je soepel een hoofdpodium afsluit: met een gelikte mix van house en techno. Wat een verschil tussen 2000 and One nu en een paar jaar geleden. Hij is veel uitbundiger gaan draaien, minder de diepte zoekend, maar juist gul en toegankelijk.

House en techno. Die twee komen in vrijwel elke tent samen. Waar Awakenings weer een ruk richting 'echte' techno maakt, kiest Welcome To The Future die andere richting: ronder, meer sexy, melodieus maar niet al te opportunistisch. Dat doet Michel de Hey op het Circus-podium, dat doet Anja Schneider op het hoofdpodium, dat doet Electronation-resident Terry Toner in het kleine Backyard tentje. Zelfs Detroit-liefhebber Steve Rachmad goeit vandaag in de Techno-tent een subtiel latin-ritme in de strijd, goed verpakt in de harde 808-snares en hi-hats die zo bij zijn eigen stijl passen.

"Heb jij al iets verbodens gedaan vandaag?", luidt de openingszin onder het gigantische woord HAPPINESS. "Doe je zonnebril eens af, ik ben benieuwd naar je ogen." De vleierij lijkt aan te slaan. De volledige spreuk boven hun hoofd luidt overigens KEEP HAPPINESS GOING RECYCLE, opgebouwd uit lege flesjes met rode etiketten. Geen slogan waar je een copywriter een topbedrag voor zou betalen, maar wel een interessante. Want als grote multinationals als Coca Cola zich ineens van hun duurzame kant laten zien, weet je dat er wat gewetens afgekocht worden.

Het is wonderlijk hoe dat werkt, de insteek die Welcome To The Future kiest voor hun techno/house-evenement. Er is ruimte voor een stand van Oxfam Novib met de leus 'Gooi Hier Het Systeem Om', er is een kraampje dat Braziliaanse producten verkoopt waarvan de opbrengst naar de sloppenwijken van Rio de Janeiro gaat, er hangt ergens een Loesje-spreuk 'Je moet de waarheid niet verwarren met de mening van de meerderheid'. Links-idealistische denkbeelden als duurzaamheid en oog voor de zwakkere staan hoog in het vaandel. Je zou je haast op een illegaal kraakfeestje wanen. Maar waar Lowlands maatschappelijke thema's uitdiept in programma-onderdelen als Lowlands University, blijven het hier slogans.

Een kraakpand is het uiteraard alles behalve. Welcome To The Future is een doortimmerd concept, zoals je dat van ervaren eventorganisatoren als ID&T mag verwachten. Met veel oog voor aankleding en productie. Hoeveel mensen zullen zich nu echt iets aantrekken van de wereldverbeteraarsretoriek die je om de oren vliegt? Ze komen hier om te dansen, om een pilletje te slikken, een leuke jongen op te pikken, oude helden te zien en nieuwe te ontdekken. En toch werkt het wel, je merk laden met idealisme, zoals anderen hun merk laden met decadente VIP-decks. Is een goed doel minder oprecht als het verbonden is aan een commercieel evemenent? Natuurlijk niet. En het werkt: de sfeer in Landsmeer is gemoedelijk, open. Even geen cynisme en irritatie. Welcome To The Future trekt een jong, over het algemeen fris ogend publiek, dat haasje-over speelt bij het Future podium en hartjes plakt op de wangen van mensen die er sip uit zien. Het zijn vooral twintigers, voor wie de Summer Of Love gewoon nu plaatsvindt.

Er zijn vandaag niet veel dj's die echt uitgesproken draaien. Er zijn al helemaal geen radicale momenten of zeer opmerkelijke plaatkeuzes. Zeker halverwege de middag liggen de podia opvallend dicht bij elkaar, zowel qua tempo als qua sound. Dat werkt op zich prima, maar het is wel goed dat wanneer de avond valt de podia wat meer uit elkaar beginnen te lopen. Op het hoofdpodium gaan de New Yorkse houseveteraan Dennis Ferrer en na hem Josh Wink en Steve Bug steeds uitbundiger draaien. Wink en Bug starten en eindigen hun set zelfs met een saxofoonplaat. In de technotent gaat het tempo omhoog, terwijl dat in de Future tent opvallend genoeg juist omlaag gaat. Daar zijn het achter elkaar David August en Solomun die de meisjes op de schouders krijgen met hun trage, sensuele house.

Hoe trager, hoe meer ruimte tussen de beats, moeten de Hamburgers denken. Hun interpretatie van house staat haaks op die van David Guetta en van de vaandeldragers van de befaamde Dutch house sound met hun knetterende producties. August en Solomun zijn juist geduldig, willen niet continu prikkelen maar juist langzaam verleiden. Solomun is labelbaas van Diynamic, de piepjonge August is zijn grootste ster dankzij dansvloerhit You Got To Love Me, die ook vandaag het hoogtepunt in zijn set is. Solomun heeft zo'n beetje evenveel succes met het minder romantische With You van Flight Facilities ft Grovesnor.

Anders dan XO Live, het vernieuwde headlinerbal van Extrema, is Welcome To The Future geen festival vol piekmomenten. Veel bezoekers zullen ook niet voor een specifieke dj komen, laat staan dat ze uitzien naar een bepaalde hit. Het gaat om de dag als geheel, en die is zonder meer geslaagd. Het is een festival met een beperkte muzikale scope, met veel terugkerende gezichten, maar ook met genoeg fris bloed om er meer van te maken dan een herhalingsoefening. De ontwikkeling zit op de vierkante centimeter, maar dat is genoeg om het feest nog jaren gaande te houden.