CONCERT
Go Back to the Zoo, Eurosonic, Eurosonic Air, 13 januari 2012
MUZIEK
Go Back To The Zoo is de Nederlandse hitband van de afgelopen jaren. De op Britse leest geschoeide rockmuziek valt op door enkele hits met hoog meezing gehalte. Na het succesvolle debuutalbum "Benny Blisto" en een lange lijst aan optredens, is het tijd voor die ‘Moeilijke Tweede’. Wellicht een onzinterm, maar feit is dat de Britpop anno 2012 niet echt leeft. En als band wil je natuurlijk ook doorgroeien en nieuwe paden bewandelen. Welke kant zal Go Back to the Zoo op gaan en hoe klinkt dat live?
PLUS
‘Lars make me pregnant’ leest de band op een gigantisch spandoek in het publiek. Bassist Lars veegt zijn haren nog maar eens uit zijn gezicht. Go Back To The Zoo is een grote band geworden. Een band met hits en die doen het goed vandaag. "Beam Me Up" en "Electric" zijn kleine monumentjes geworden en vormen het hoogtepunt van de set. 'Volgens mij hebben wij in iedere kroeg van Groningen gespeeld sinds we drie jaar geleden begonnen. Dit is een oud liedje, ik wil het opdragen aan de Groningse nachten', brult zanger Cas waarna "I’m the Night" wordt ingezet. Het hele plein brult mee. Twee nieuwe nummers vallen op, vooral vanwege het nieuwe geluid. Een dikke baslijn met het geluid waar De Staats Torre Florim achter had kunnen zitten. Maar ook een gitaarsolo die zo uit een Morricone soundtrack had kunnen komen.
MIN
Het lijkt misschien prachtig, maar het is niet makkelijk om nieuw materiaal te primeuren op het Eurosonic buitenpodium. Doordat het vrij toegankelijk is, stroomt het plein vol met braderiepubliek. Vanaf het metershoge VIP-deck word je aangestaard door soep etende bobo’s en de cameracrane vliegt voor je neus. Dan is het moeilijker om je publiek te betrekken bij liedjes die ze nog niet kennen dan bijvoorbeeld in Vera. Nieuw materiaal van de band combineert Britse met Amerikaanse rockinvloeden, veelal van flink wat jaar terug. Waar U2, Oasis en Bon Jovi paren en The Strokes en The Drums daarna op de kinderen letten, zoiets. Het wil nog niet echt opstijgen, dit optreden. Het publiek komt dan ook voor de hits en reageert niet of nauwelijks wanneer Cas opnieuw een nieuw nummer aankondigt. Trage dikke riffs vullen de Grote Markt. Er is duidelijk warmte nodig om deze stroperige track tot leven te wekken. Maar de temperatuur op het plein benadert vandaag het vriespunt.
CONCLUSIE
In Engeland is de afgelopen weken de discussie op gang gekomen hoe het toch verder moet met gitaarmuziek. ‘Guitar music is at an all-time low’, concludeerde Nick Hodgson van Kaiser Chiefs. Jim Chancellor, managing director van Fiction Records (Snow Patrol, Elbow, White Lies, Athlete) maakt zich eveneens grote zorgen en stelt dat labels onder meer geen nieuwe acts durven te tekenen. Nu moeten dergelijke discussies altijd met een korrel zout worden genomen. Er wordt immers nog geweldige gitaarmuziek gemaakt. Maar het is waar dat nieuwe ontwikkelingen, die doorstoten naar de mainstream, de afgelopen jaren niet uit de rockhoek zijn gekomen. Go Back To The Zoo is duidelijk op zoek gegaan en is niet blijven steken. Dat verdient lof. Maar de nieuwe nummers hebben vandaag nog weinig impact. En dat is niet alleen omdat ze nog niet uit volle borst worden meegezongen. Dit blijft een van de beste livebands van Nederland. Nu zien of de optredens de komende maanden blijven drijven op de oude hits of dat het nieuwe materiaal op zijn plek valt.
CIJFER:
7-
ESNS12: Go Back to the Zoo rockt nieuw materiaal voor braderiepubliek
Klassieke rockliedjes in een ijskoude setting
Go Back to the Zoo trekt zich weinig aan van het recente zogenaamde failliet van rockmuziek. En waarom zouden ze ook, ze krijgen duizenden mensen aan het zingen en springen. De nieuwe nummers wijzen zelfs brutaal richting ouderwetse nineties rock. Het siert de band dat het blijft zoeken, maar het is het oude materiaal wat de jeu geeft aan deze show.