Potentie
Wat meteen opvalt is dat de buitenlandse muziekprofessionals Noorderslag iets beter weten te vinden. Waar het voorheen voor de organisatie lastig was de gasten na drie (en vroeger twee) dagen Eurosonic nog een extra dag in Groningen te houden, waren de meeste aangeschreven internationale bezoekers ook op zaterdag in de Oosterpoort te vinden. Toegegeven, een aanzienlijk deel is dan al wel naar huis. Leigh Lust van het AMerikaanse managementbedrijf Good Kid Entertainment snapt daar niets van. “Ik had dit jaar werkelijk het idee dat een flink aantal acts de potentie hebben om op kleine danwel grotere schaal internationaal door te breken.” Mark Bona van Sziget was dit jaar voor de achtste keer op Noorderslag. “Wij ontvangen elk jaar duizenden Nederlanders. We boeken elk jaar een aantal Nederlandse acts. Daarnaast vind ik het ook belangrijk om dat publiek beter te leren kennen.” Bona noemt het festival een van de belangrijkste conferenties en showcasefestivals van Europa. Een stelling die door de andere respondenten wordt onderschreven.

Calimero-gedrag
Matt McDonald van het New Yorkse showcasefestival CMJ noemt de 2012 editie van Noorderslag ‘de beste sinds 2006’. Nederlands Calimero-gedrag en wijzen naar onze zuiderburen als het gaat om kwalitatieve acts is volgens Jon Coombs van de Amerikaanse indielabels Jagjaguwar + Secretly Canadian en Dead Oceans nergens voor nodig. Manfred Tari van het Duitse mediamagazine Pop100 stelt dat anno 2012 de nationaliteit van bands er nauwelijks meer toe doet. “Noorderslag 2012 was een heel goede editie. Ik zie dat acts als De Jeugd van Tegenwoordig en Chef’Special voornamelijk bij het Nederlandse publiek aanslaan, maar de meeste acts zouden het ook in andere Europese of Angelsaksische landen goed kunnen doen.”

Dope D.O.D.
Maar welke artiesten staken volgens de buitenlanders nu echt boven de rest uit? “Mijn favoriete band op Noorderslag was, met afstand, Hospital Bombers”, aldus Jon Coombs. Misschien niet zo gek gezien de indierock achtergrond van zijn labels. Verrassender is wellicht het massale enthousiasme over het Groningse Dope D.O.D. In eigen land is het succes nog bescheiden, in andere Europese landen en Noord-Amerika gaat het veel harder. Zij die het nu wel eens live wilden zien, blijken na Noorderslag overtuigd. Bona van Sziget is fan, en ook McDonald (CMJ) en Leigh Lust hebben ze boven aan hun lijstje staan. Mike Bell van Filter Magazine noemt het de act die ver boven de rest uittorende. Zijn verklaring is dat hij al eens van ze gehoord had. “Andere artiesten zijn volledig nieuw voor me. Dan is het een mooie introductie, maar maakt een eerste optreden niet altijd meteen indruk. Wat mij betreft zouden er veel meer Nederlandse acts op Eurosonic mogen spelen. Dan ontstaat er al wat meer reuring rondom hun Noorderslag optreden.”

Hoopgevend
Andere acts die wellicht een internationale uitnodiging kunnen verwachten zijn in volgorde van populariteit: Bombay Show Pig, Bart Constant, Light Light, Nobody Beats the Drum, Blaudzun, Kypski & Matangi Quartet, The Very Next, Le Le en Rats On Rafts. Op Eurosonic deden volgens de respondenten The Black Atlantic en De Staat goede zaken. Natuurlijk is dit geen representatief onderzoek, maar een hoopgevende doorsnede van de internationale bezoekers op het festival. Nu zien of de genoemde namen (en hopelijk nog veel meer acts) het ook goed gaan doen in de boekingen die Eurosonic Noorderslag bij houdt via Europese talent-uitwisselingsproject ETEP. Vorig jaar scoorde Moss hier het best na acht andere acts als Crystal Fighters, James Blake, Selah Sue en Agnes Obel. Een leuke uitsmijter komt van Leigh Lust: “Als Eefje de Visser in het Engels zou zingen, zou ze zeker een kans maken in het buitenland.”