Case Mayfield, echte naam: Kees Veerman, is een 24-jarige jongen uit Volendam, die het vissersdorp zes jaar terug verruilde voor de hoofdstad. Hij vond aansluiting bij de Amsterdam Songwriter Guild, het collectief waar zijn producer Ro Halfhide huist en waar ook Grote Prijs-winnaars Lucky Fonz en Leine week in week uit hun talent bijschaafden. Mayfield stond met gitaar ook in elke kroeg en huiskamer, pakte in december 2010 zowel de publieksprijs van de Grote Prijs als veel aandacht met een optreden in DWDD. In 2011 mocht hij terugkomen in de televisieshow, opende hij voor Macy Gray en beleefde Mayfield een bescheiden doorbraak.
Voeg daar nog een deal bij PIAS en een sterk optreden op Noorderslag 2012 aan toe en dan zitten er opeens veel mensen op het debuutalbum van Kees Veerman te wachten. Je zou bij beluistering niet direct zeggen dat hij The Many Colored Beast met band opgenomen heeft. Het sfeervolle debuutalbum klinkt nog altijd nadrukkelijk ingetogen. Daar ligt ook de kracht van de songwriter. Niettemin herbergen meerdere songs, waaronder de eerder losgelaten uitschieter The Title, al uitbundiger arrangementen en instrumentatie, dan we van hem gewend zijn. The Title is een zeer geslaagde, meeslepende country-song, waarin zijn kenmerkende stem ondersteund wordt door licht jankende slide-gitaar en piano.
De plaat bevat veel rustmomenten, bescheiden folkliedjes waarvan het bloedmooie Alright Louise het meest bekoort. You Should Have Seen The Way You Danced vormt halverwege een luchtiger en rockend intermezzo, wat de plaat goed kon gebruiken en in Twitch krijgt zijn rootsy kant meer tempo en samenzang mee, wat tot een uitbundig dansnummer leidt. Mayfield toont lef, door Tomorrow Is My Slavename geduldig en mooi uit te bouwen tot 7 minuten en af te sluiten met het dwarse, bijna 8 minuten durende Crooked Waits.
Kees is gewapend met een gevoelvolle stem en bezingt in Engels zonder noemenswaardig accent klein en groot leed. You Sure Lost Some Weight behandelt het zware leven van zijn vader, Our Mom dat van zijn moeder en met de rest van de wereld is hij ook nog niet klaar. Die moet kapot of op zijn minst veranderen en die woede klinkt ook in de vele kleinere liedjes door. Mayfield verklaarde in een interview aan 3voor12 dat 'frustratie of pijn het startpunt vormt van vrijwel elk liedje'. "Er moet iets zijn dat me irriteert. Vaak gaat het over sleutelmomenten, momenten dat er iets in me veranderde."
Die smart, onvrede en dat ongenoegen over deze wereld en het systeem dat zijn vader zich laat 'doodwerken', klinken door in deze oprechte plaat, die bij meerdere luisterbeurten meer dieptes openbaart. The Many Colored Beast zal niet het magnum opus van Case Mayfield betekenen, daarvoor laat hij nog teveel kansen liggen en is het net niet constant genoeg. Het is geen meesterwerk, maar wel een zeer gedegen plaat met een stuk of vier uitschieters en ook in die zin een indrukwekkend debuutalbum. Case Mayfield is er nog niet klaar mee en die nare wereld, die is nog niet van hem af.
The Many Colored Beast verschijnt bij PIAS en is tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal. Case Mayfield is vanavond te gast bij DWDD.
3voor12 bespreekt Album van de Week (8): Case Mayfield
The Many Colored Beast is ingetogen, oprechte exercitie
Case Mayfield heeft twee heel verschillende gezichten. Waar hij zich online heel uitgesproken tot provocatief uit, pakt hij het muzikaal een stuk rustiger aan. Na een serie singles en EP's ligt er nu een debuutalbum van de Volendamse Amsterdammer, die in augustus al Hollandse Nieuwe van de Maand was. The Many Colored Beast is nu Album van de Week.