Motel Mozaique: Dan Mangan raakt over zijn toeren met complexere sound

Singer-songwriter vervangt folk door rock en brengt het publiek in dubio

Tekst: Lodewijk Hoebens, Foto's: Marcel van Leeuwen ,

Dan Mangan stond september vorig jaar nog in een uitverkochte Rotown waar hij zijn derde album Oh Fortune kwam voorstellen. Waar in de Rotterdamse poptempel een gelegenheidsband deel uitmaakte van zijn achterban, brengt hij vanavond met zijn eigen band een soort best of van zijn oeuvre. Alleen klinken de songs veel harder. De gitarist - een quasi wilde broer van Triggerfingers Ruben Block - speelt niet alleen met een bepaalde losbandigheid (gitaar en strijkstok), hij verzorgt ook op passionele wijze de tweede stem.

CONCERT
Dan Mangan op Motel Mozaïque, Gouvernestraat Zaal 1, 20 april 2012

MUZIEK
De Canadese singer-songwriter lijkt met zijn derde album Oh Fortune in Europa definitief door te breken. In zijn thuisland won hij met dit deze plaat een Juno Award voor zowel Alternative Album of the Year en New Artist of the Year. Het winnen van deze prijs komt door drie songs: ‘About as Helpful As You Can Be Without Being Any Help at All, ‘Post-War Blues’ and ‘Oh Fortune’, welke mooi verdeeld staan over de ganse set.

Vergelijkingen met Mumford & Sons, Feist en Fleet Foxes zijn snel gemaakt, al heeft het bebaarde viertal genoeg pit en variatie in hun repertoire. Ze beginnen vrij experimenteel aan hun set. Een stevige ritmesectie zorgt voor soundscapes vol distortion en tromgeroffel. Soms gaat de sound helemaal terug naar zijn roots in de jaren ´60. Big band elementen worden vervolgens afgewisseld met intieme akoestische gitaarpartijen om de fraaie emotionele teksten elke keer van een toepasselijke sound te voorzien.  

PLUS
De laatste tijd worden we overladen met folk artiesten, maar gelukkig klinken Dan en co vanavond anders: erg ruig. Naast deze meer opzwepende escapades is er genoeg reuime voor rustiger momenten. Tijdens Basket gaat de zanger zelfs even solo om een persoonlijk nummer te brengen over het ouder worden. De volle zaal reageert niet naar behoren, waarop de songs snel achter elkaar worden gespeeld. De sterke interactie tussen de band en Dan lijkt niet over te slaan naar het publiek. Tot ze beginnen aan Robot, de doorbraak voor de Canadees. Iedereen zingt mee, Dan duikt met zijn gitaar het publiek in en trakteert ons op een spontane ´dankjewel´.

MIN
Het zou kunnen dat het festival nog op gang moet komen, maar hoe overtuigend Dan en band ook hun best doen, het publiek raakt niet helemaal onder de indruk. Misschien is het dan toch de hardere aanpak van het songmateriaal dat de bezoekers in een tweestrijd brengt. De zanger laat regelmatig horen dat hij over heel wat kwaliteiten beschikt maar met de rest van de band gaan ze misschien wel te hard van stapel.

CONCLUSIE
Het kwartet op het podium is goed op elkaar ingespeeld. Ze brengen veel bijzondere intermezzo´s en de onderlinge vreugde spat er bij vlagen van af. De glimlach op het gezicht van Dan is niet weg te krijgen. Toch reageert het publiek wat lauwtjes. Het is pas wanneer de participatie van het publiek gevraagd word en de bekende nummers voorbij komen dat er meer genoten word.

CIJFER
7,5