CONCERT
Thomas Azier, Schouwburg Kleine Zaal, zaterdag 21 april 2012

MUZIEK
Thomas Azier, Nederlander in culturele ballingschap, verkoos Berlijn om enkele jaren aan zijn verhaal en kunst te werken. Lang zocht hij naar een geschikte producer tot hij besloot dat hij dat dan maar zelf moest worden. Onlangs bracht hij zijn debuut-EP uit met daarop de catchy single Red Eyes. Azier maakt electropop. Niet van die lichte jaren ‘00 electro, maar zware, bombastische, soms zelfs megalomane eighties electropop. Denk aan Gary Numan, Hurts, Depeche Mode, Zoot Woman, David Bowie en Zola Jesus. Klassiek en heel modern met frisse geluiden en soms bijtende teksten.

PLUS
Azier gebruikt Red Eyes als opener. Onbevreesd vliegt hij over het podium met grote gebaren en veel expressie. Wat een showman is hij. De muziek is hard en groots, zonder melodie en dynamiek kwijt te raken. Het lichtplan, de outfit, de setting, alles klopt. Hier is over nagedacht zonder dat het voelt als een kunstje. Sonisch zit de muziek enorm vernuftig in elkaar. Een track heeft meestal een vrij basale structuur, met dikke bassen en gierende synths. Spanning ontstaat door hoe Azier zijn teksten brengt, zijn dijk van een stem en allerlei details in de productie, zoals 808 drums, hiphopsynths, live percussie en een kekke keyboardsolo.

MIN
Thomas Azier is een poser, om een goed Nederlands woord te gebruiken. Is dat negatief? Nee, maar er zullen zeker mensen zijn die zijn act ‘too much’ vinden. De langzamere tracks raken wel heel erg aan een soort vergane Duitse electropop, waar minder inspiratie uit gehaald mag worden. Denk aan Modern Talking en muzikale uitstapjes van David Hasselhoff en Bruce Willis. Als Azier dan ook nog met veel bombast 'We are the children of the new generation' zingt, kan er ineens wat jeuk ontstaan. In de set mist nog een hit of twee, hoe catchy zijn huidige tracks ook zijn.

CONCLUSIE
Iedereen die vindt dat Nederlandse acts het niet eens proberen om internationaal voet aan de grond te krijgen, zou verplicht naar een show van Thomas Azier moeten. Wat straalt deze jonge twintiger een bravoure, overtuiging en creativiteit uit. Hij heeft duidelijk een goed oor voor frisse geluiden, schrijft enorm knappe liedjes en durft ze met kracht te brengen. Slotstuk Sirens of the Citylight bewijst dit nog maar eens. Een stoempend deephousebeest zorgt voor een dansende zaal opgezweept door een uitgelaten Azier. Hou deze man in de gaten!

CIJFER
7,5