CONCERT
Bowerbirds, Motel Mozaique, Gouvernestraat Zaal 1, vrijdag 20 april 2012
MUZIEK
Symphatieke hippies uit de Verenigde Staten, die het soort folk spelen dat de zalen tegenwoordig weer vol doet stromen. Frontman Philip Moore is de personificatie van de folkmuzikant: in dienst van het North Carolina Museum of Natural Sciences was het zijn taak om de trektochten van vogels na te gaan vanuit een hut in de bossen, ver van de menselijke beschaving. Dan moet je wel, zogezegd. Een achtergrond vergelijkbaar met Bon Iver, maar de muziek van Bowerbirds – harmonieën in de zang, roots-instrumenten die lang niet meer gebruikt zijn in de populaire muziek en vreemde maatsoorten – roept eerder associaties op met andere vaandeldragers van de folkrevival als Okkervil River en Fleet Foxes. De band heeft inmiddels drie albums op zak: Hymns For A Dark Horse uit 2007, Upper Air uit 2009 en het recent uitgebrachte The Clearing.
PLUS
Vanaf punt één wint Bowerbirds de sympathie van het massaal toegestroomde publiek. De band komt ook gewoon warm en aimabel over: er staan en zitten vriendelijke hippiejongens en -meisjes op het podium, en in alles geven ze vooral te kennen dankbaar te zijn voor de aandacht. Terecht, want die aandacht is er volop. Het is muisstil in de zaal waar mensen voorin zelfs met de ogen dicht staan weg te dromen. Vanavond is iedereen voor even in een hutje in de bossen van North-Carolina.
Vooral de meer gelaagde nummers van het laatste album krijgen een wonderschone uitvoering. This Year bijvoorbeeld wordt na een valse start (de microfoon van zangeres Beth Tacular staat uit) een hoogtepunt van de set. Bowerbirds heeft meer goede singles. Tracks als In Our Talons van Hymns For A Dark Horse en Northern Lights van Upper Air stijgen ver uit boven de middelmaat.
MIN
Maar dat kan helaas niet over alle liedjes van deze Amerikaanse band gezegd worden. Bowerbirds heeft nog te weinig sterke nummers om een optreden over de gehele lengte interessant te houden. Vaak experimenteren ze wat met ingewikkelde maatsoorten, of voegt de band elektronica toe aan het folkgeluid. Muzikaal erg leuk allemaal, maar het kan niet verbloemen dat veel van de liedjes onvoldoende memorabele melodieën bevatten om te blijven hangen. En een folkliedje valt of staat nu eenmaal met de melodie.
CONCLUSIE
Bowerbirds heeft er zin in vanavond, en straalt dat ook uit. Met grapjes tussendoor vermaken Philip Moore en zijn mede-bandlid en muze Beth Tacular de zaal. Zo blijken er mensen uit het midwesten van de VS aanwezig te zijn in Rotterdam, die spontaan een nummer aan ze opgedragen krijgen. Door deze sympathieke houding stelen de Amerikanen de harten van het publiek al snel te stelen. De band overtuigt vanavond met oorstrelende folkliedjes; maar heeft een wat te grillig oeuvre om een hele show lang te kunnen blijven boeien.
CIJFER
7,5