CONCERT
Jameszoo, Motel Mozaique, BIRD, zaterdag 21 april 2012

MUZIEK
Mitchell van Dinther is een van de grootste talenten op het gebied van elektronische muziek in Nederland. Met zijn jazz-achtige benadering van beats en samples is de visie van Bossche beatmaker eigenlijk te groot voor Nederland. Eerder zoekt hij aansluiting bij internationale producers als Dimlite, Nosaj Thing en Daedelus. Vandaag heeft hij gezelschap van Gideon van Gelder, een jonge toetsenist. Hij produceert warme klanken uit zijn Fender Rhodes piano en allerhande freaksounds uit verschillende kleinere apparaatjes.

PLUS
Jameszoo - een sticker van de Syrische cultheld Omar Souleyman op zijn Mac - is een rücksichtsloze creatieveling. Zijn optreden voelt als een zoektocht, zeker ook onderling met Gideon van Gelder. Jameszoo schiet beats en potten-en-pannen-samples op hem af en kijkt wat hij terug krijgt. Van Gelder gebruikt zijn instrument op zijn spannendst. Een Fender Rhodes kan akelig zachtaardig van geluid zijn, maar je kunt er ook tegen duwen en aan trekken, en dan gaat het ding leven. Die input beantwoordt Jameszoo dan weer met een bas die fysiek aanvoelt, maar niet loeizwaar. Er wordt niet gekrabd of geslagen, het is eerder stoeien met een glimlach dan een venijnig gevecht.

MIN
Toch lijkt de zaal aan het eind van hun set op een geplunderde Record Store Day bak. Dat is wel te begrijpen. De beats van Jameszoo zijn abstract en niet heel makkelijk dansbaar. De set zit vol probeersels en schetsen, lang niet alle tracks hebben een richting of een einddoel. Er zitten exotische invloeden in - met name uit Zuid-Amerika - maar nergens wil Jameszoo vleierig of zomers klinken. Dat is waanzinnig spannend om naar te kijken, maar het werkt nog niet altijd. Het doet een beetje denken aan de vroege sets van Hudson Mohawke, die eerst vooral focuste om het maken van spectaculaire, vernieuwende producties, en pas gaandeweg leerde hoe hij die om moest zetten in een liveset met een spanningsboog. Precies weten hoe je de boel op jouw manier kunt laten klappen, dat is de kunst. Jameszoo lijkt daar wel voorzichtig naar te zoeken, maar het begrip spanningsboog ook als een beperking te beschouwen.

CONCLUSIE
Belangrijkste conclusie is dat Jameszoo niet de gemakkelijkste weg kiest. Hij wil zich koste wat kost onderscheiden en doet dat ook met een live toetsenist. In zijn genre is het hoogst ongebruikelijk om met live muzikanten op te treden. Dimlite deed het laatst, grote meneer Flying Lotus doet het sporadisch, maar de regel is nog altijd laptops. De meeste popmuziek die in Nederland succesvol wordt, is af en doordacht. Daar is niets mis mee, maar deze jongen doet het anders. Jameszoo zoekt en hij zal ongetwijfeld vinden. Goed dat we mee mogen kijken.

CIJFER:
7