Motel Mozaique: Django Django is superfantastisch

Britse band bulkt van de ideeën

Atze de Vrieze ,

Spoiler alert: heb je het bescheiden hitje van Django Django wel eens naast de Kabouterdans gehouden? Juist, grappig he. Daar kom je dus nooit meer vanaf. Neemt niet weg dat het een ijzersterk popliedje is. Zo een waarvan iedere band er best een op zijn repertoire wil hebben. Wat blijkt: Django Django heeft genoeg munitie voor een kolkende popset.

CONCERT
Django Django, Motel Mozaique, Mini Mall, zaterdag 21 april 2012

MUZIEK
Ongein natuurlijk, die Kabouterdansvergelijking. Plop is evil en Default is een vernuftig dansbaar popliedje, met snelle praatzang, een gouden gitaarhook en sluwe synthesizerbliepjes. Django Django blijkt te bulken van de goede ideetjes. Alsof glamrock drumritmes met slimme handclaps, proto-house uit de synthesizer, 90s nerdpop, 80s dancepunk, zelfs een Egyptisch riedeltje met elkaar polonaise lopen. En dan beheersen ze ook nog de kokosnoten. Alles samengesmolten tot een verrassend natuurlijk geheel, luchtig als ambachtelijk geklopte chocolademousse.

PLUS
Django Django speelt voor het eerst in Nederland, maar ze hoeven niks uit te leggen. De band opent weliswaar met wat vaag kwetterende vogels, maar daarna blijft het tempo hoog. Veel feller dan op de plaat ook. Het Hollandse publiek - voorwaar niet altijd meegaand - wordt door de bandleden overladen met complimentjes, en die zijn voor de verandering eens niet plichtmatig. De boogvormige club Mini Mall helpt ze wel, want het is er veel makkelijker een broeierige sfeer te krijgen dan in bijvoorbeeld schraal-bier-lelijke-gordijntjes hol Off Corso. Dat Waveforms buitengewoon aanstekelijke samenzang kent wisten we al, dat de basdrum en de tribal ritmes aankomen alsof je bij Diplo in een club staat is toch wel verrassend. Ook de sluwe stuwing van de vocalen door de galmbak open te trekken valt pas live echt op. De sterke liedjes - Waveforms, Default, WOR - zijn strategisch verdeeld over de set, maar gek genoeg werken ook de niemendalletjes - die Egyptische tune ja - live goed. Blikvanger is, naast de fris ogende zanger, vooral de toetsenist/sampler, met een grote grijns, een reuzentamboerijn en een bril die al sinds 1973 hip is. De bassist verdient pluspunten vanwege de olijk gestreepte sokken in zijn zwarte lakschoenen.

MIN
Om echt door te groeien zal vermoedelijk nog wel wat meer podiumpersoonlijkheid nodig zijn. Nu lijkt het allemaal nog erg toevallig te ontstaan, en dat heeft ook zijn charme. Wij zijn hier getuige van het begin van de serieuze doorbraak van Django Django.

CONCLUSIE
Een verrassend energiek en constant optreden. De leukste frisse, slimme Britpopband sinds Franz Ferdinand. Sie heißen superfantastisch.

CIJFER:
9