GEZIEN:
Ane Brun, Motel Mozaique, grote zaal Schouwburg, 21-04-2012
MUZIEK:
De Noorse heeft een zeer weloverwogen band bij zich. Twee drummers en twee toetsenisten, en dan nog een cello. Een opmerkelijk instrumentarium, dat duidt op heldere keuzes. Dat blijkt in de praktijk ook zo te werken: de drums spelen soms spaarzaam, maar vaak ook daveren ze door de Schouwburg. Brun legt in haar zang een combinatie van gedragenheid en kwetsbaarheid, geholpen door haar gebroken tongval en haar wat meisjesachtige stemgeluid.
PLUS:
De songs op de setlist komen vandaag vooral van Brun's nieuwe album It All Starts With One. Vers spul dus, dat Brun gedreven en geconcentreerd brengt. Doel is overduidelijk om de luisteraar mee te slepen, te zwieren en zwelgen. Brun is gekleed in een losjes vallend zijden gewaad en ze laat haar handen en heupen golven. Let wel: het boordje sluit net onder de nek, dit is verleiding zonder seksoogmerk. Ze is vanavond de verpersoonlijking van de onbevlekte ontvangenis, zelfs gekleed de kleuren van de Heilige Maagd. Opvallend moment is de cover van Arcade Fire's Neighborhood 2, volgens Brun zelf een waardevolle toevoeging aan haar collectie liedjes van anderen. Het bombast van de Canadese groep wordt verruild voor het kleinste arrangement van de set, met de zangeres solo op akoestische gitaar.
MIN:
Braaf of voorspelbaar kun je deze set niet noemen. Er zit een zekere onderhuidse spanning in, maar om een echte Kate Bush te worden mag het nog net wat gekker. Het is zo geconcentreerd, zo perfectionistisch, alsof je meer naar een choreografie dan naar een concert kijkt. Soms voelt het alsof de liedjes zelfs ondergeschikt zijn aan die choreografie. Niets is spontaan, alles feilloos gedirigeerd. Brun overacteert ook af en toe een beetje, alsof ze de godin Hera speelt in een Griekse tragedie. Het past wel bij deze Motel Mozaique, waarin grilligheid en rafelrandjes minder hoog in het vaandel staan dan theatrale pracht en romantisch sentiment. Zeker vandaag in de Schouwburg, met achter elkaar Lisa Hannigan, Ane Brun en Patrick Watson.
CONCLUSIE:
Een volle Schouwburg kijkt en luistert ademloos naar het sierlijke tafereel. Als een diner op niveau met zondags servies. De set sluit met up tempo single Do You Remember en het kleine pianoliedje Undertow, inderdaad twee van de beste liedjes in een set die het verder vooral van sfeer en sound moet hebben. Gelukkig is daar meer dan genoeg aandacht aan besteed.
CIJFER:
7
Motel Mozaique: Ane Brun zoekt theatrale perfectie
Noorse zangeres het symbool van deze Motel Mozaique
Toen Ane Brun een paar jaar geleden doorbrak, was ze een doodnormale, wat flegmatieke Noorse singer-songwriter. Met vlassig blond haar, een vriendelijk maar zeker niet poppig gezicht en verzorgde singer-songliedjes. Anno 2012 is ze eerder een dame met grandeur, en dat past uitstekend in de grote zaal van de Rotterdamse Schouwburg.