Motel Mozaique: Light Asylum schittert met schaamteloos onhippe synthpop

Beestachtige Shannon Funchess brengt obscure kant jaren 80 tot leven

Sjoerd Huismans ,

Light Asylum speelt een late show in Rotown. Van middernacht tot 1 uur spelen Shannon Funchess en Bruno Coviello in de Rotown, precies het tijdstip waarop je een band als Light Asylum wil zien. De heupen gaan los en voorin de zaal wordt er volop gedanst, ondanks dat het duo uit Brooklyn nog relatief onbekend is en pas twee EP's uitgebracht heeft. Dat deert voor de live-show totaal niet: Light Asylum laat horen dat het debuutalbum, dat op 1 mei aanstaande verschijnt, iets is om naar uit te kijken.

Concert
Light Asylum, Motel Mozaique, Rotown, vrijdag 20 april 2012

Muziek
Een dansbare combinatie van new wave en synthpop met een donker, industrieel randje. Sharon Funchess is bekend als achtergrondzangeres van onder meer LCD Soundsystem en TV On The Radio. De twee bandleden zijn van top tot teen gekleed in het zwart, Funchess draagt kisten die tot haar knieën reiken en gaat getooid met een kapsel dat zo uit de donkerste, meest obscure krochten van de jaren 80 zou kunnen komen. De algehele sfeer van de show zou uit een scene uit Blade Runner kunnen komen. Light Asylum lijkt onaangedaan door elke notie van wat hip is: anders dan andere retro synthpop acts als The Naked And Famous of MGMT laten ze ook de foute elementen van de eighties zonder schaamte terugkomen in hun muziek.

PLUS
Deze schaamteloosheid is het grootste selling point van Light Asylum. Drumsamples die écht niet meer kunnen vinden ongegeneerd hun weg in de synthpop van het Brooklynse duo alsof de jaren tachtig eigenlijk nooit ten einde zijn gekomen. De losbandige performance van Funchess grijpt meteen de aandacht van de festivalbezoekers. Met enige moeite krijgt ze ook het publiek zo ver de schaamte los te laten en de heupen los te schudden. Het voorste deel van Rotown gaat gaandeweg de show steeds meer uit zijn dak en de club transformeert door alle obscuriteiten een uur lang tot een duistere kelderdisco uit een vervlogen tijdperk.

MIN
Fuchess blijft het publiek aansporen tot dansen, maar Light Asylum maakt het er tegelijkertijd niet gemakkelijker op door halverwege de show te vervallen in een langgerekt experimenteel stuk waar alle dansbaarheid uit verdwenen is. Pretenties sieren het duo bepaald niet; Light Asylum is op zijn best als de New Yorkers de voet stevig op het gaspedaal houden. Gelukkig revancheert de band zich en sluiten Funchess en Coviello hun Motel Mozaique af met een spetterende versie van A Certain Person.

CONCLUSIE
Light Asylum is een band om in de gaten te houden. Het debuutalbum komt over tien dagen uit. We gaan horen of de duistere synthpop en wave van het duo een album lang interessant blijft. Afgaande op deze uitstekende show zal dat weinig problemen opleveren. Meer foute danspasjes gegarandeerd.

CIJFER:
8