CONCERT:
Zulu Winter, Lowlands Charlie Stage, zondag 19 augustus 2012

MUZIEK:
Gedragen en gelaagde indierock uit Groot-Brittannië. Het Londense vijftal bracht dit jaar debuutalbum Language uit. Ergens tussen oude Coldplay, wat gedragen The National in de mix, de leftfield-pop van Gotye en het zomerse en ritmische van Vampire Weekend. 

PLUS:
Zulu Winter heeft op dat debuutalbum een aantal heel mooie liedjes vastgelegd. Live komen deze knap tot leven. Het instrumentarium werkt heel goed met sfeervolle momenten, instrumentale bruggen en alles in de juiste zomerdein. 'We Should Be Swimming', 'Silver Tongue', 'Bitter Moon' en 'Key To My Heart' zijn hoogtepuntjes. Zanger Will Daunt vraagt het publiek voorzichtig te dansen. 'Mij lukt het echt niet vandaag. Het is zoooo heet.' Om even later voorzichtig te vragen 'Het is toch nooit zo warm in Nederland?' Nee, vandaag worden records gebroken, ...

MIN:
... maar niet door Zulu Winter. De band heeft een goed oor voor mooie klanken en arrangementen, speelt sterk en heeft een aantal prima liedjes, maar er worden te weinig keuzes gemaakt. Leuke percussie, maar zeer spaarzaam en laag in de mix. Fijne effecten, maar de galm en reverb mag nooit ontsporen. Goede zang, maar geen bijzondere stem of bijtende teksten. Live mag het wel iets spontaner dan op plaat. Zulu Winter lijkt in te zetten op een breed publiek door te zorgen dat men zich maar nergens aan stoort. Maar daardoor wordt het ook zo keurig en inwisselbaar. En een echte Coldplay-festivalweide-hit heeft het ook niet. 

CONCLUSIE:
Als je iedereen wil behagen, geen kneiters van liedjes hebt en live niets extra’s brengt, dan zijn we je erg snel weer vergeten. Zulu Winter is nog niet afgeschreven, maar krijgt wel een strenge vermanende blik.

CIJFER:
6,5