GEZIEN:
Sun Araw, Lowlands X-Ray, vrijdag 17 augustus 2012

MUZIEK:
Neem een postpunkband en gooi de felle uithalen en bewust onvaste vocalen door de echo-machine van Lee Perry. Stallones heeft de touwtjes in handen, de rest van de muzikanten komt en gaat als engelen en farao's in een psychedelische trip. Eerder dit jaar werd de Jamaicaanse connectie nog eens bevestigd met een plaat waarop legendes The Congos meedoen, maar die zijn er vandaag niet bij.

PLUS:
De ritmebox loopt, de gitarist schraapt wat aan zijn gitaar, Stallones tuurt stuurs naar zijn sampler, terwijl piramides op het scherm achter hem tollen. Het tempo ligt laag, maar gaandeweg ontstaat toch iets van een groove, en dan gaan we zweven. Sun Araw: de naam is natuurlijk een verwijzing naar far out jazzmeester Sun Ra, pionier van de kosmische muziek. Artistiek ligt de lat hier wat minder hoog, maar Sun Araw is wel een act van deze tijd: via de blogs net genoeg aanhang bij elkaar scharrelen om met minimale middelen te kunnen touren, zonder concessies te doen. En bij vlagen werkt het heel goed, voor wie mee wil in de minimalistische galmloops en -drones.

MIN:
Gemiste kans: eerder dit jaar speelde Sun Araw in Rotterdam nog vier man sterk, twee leden zijn kennelijk wegbezuinigd. Een dubact zonder live bassist, dat is natuurlijk een doodzonde. Gek, Peaking Lights, die andere Californische dub-elektronica-act flikte hetzelfde. Dat hoort er kennelijk bij, want inderdaad, al te veel geld zal er in deze band niet zitten.

CONCLUSIE:
In het laatste nummer - of stuk - gaat het tempo wat omhoog. Er is zowaar een beat, en een meisje danst met haar gedoogblowtje. Het Tilburgse festival Incubate zou begin september wel eens vruchtbaarder aarde kunnen zijn voor dit excentrieke groepje. Hier was het een mooie verrassing voor die paar mensen die zo vroeg op de dag klaar waren voor wat avontuur.

CIJFER:
7