Lowlands 2012: Noodsponzen voor Nobody Beats The Drum

Ambitieuze livesetting goed voor hete Bravo

Atze de Vrieze ,

Nobody Beats The Drum mag dan net terug komen van een avontuur in het Wilde Westen van Amerika, deze dag stond al heel lang met dikke letters in de agenda: L.O.W.L.A.N.D.S. Ze maakten speciaal een track voor deze gelegenheid, een acid-electro dansvloerklapper die qua sound zelfs wel een beetje aan de Chemical Brothers doet denken. De tent is nog aangenaam koel als ze beginnen, maar al snel moeten de noodsponzen aangerukt worden.

CONCERT:
Nobody Beats The Drum, Lowlands Bravo, zaterdag 17 augustus 2012

MUZIEK:
Ooit begon Nobody Beats The Drum in het kielzog van het Utrechtse hiphopcollectief Boemklatsch met beats en breaks. Maar net als Boemklatsch sprong het trio vol overtuiging op de electrotrein, toen die naderde. Een verstandige keuze, zo bleek, want het aanzien van de act groeide gestaag.

PLUS:
Meest opmerkelijk aan de line-up van Nobody Beats The Drum is visualontwerper Rogier van der Zwaag. Hij staat namelijk al sinds het begin als volwaardig bandlid op het podium, naast de twee mannen die voor de muziek zorgen, Jori Collignon en Sjam Sjamsoedin, die veel in de weer zijn met vooral analoge apparatuur. Zonder visuals geen show, luidt het devies. En die beginselverklaring heeft extra kracht gekregen met 333, de ambitieuze live-set met acht grote LED-schermen. We zien daarop herkenbare beelden langskomen waar duidelijk werk in gestoken is: een spectaculaire clip gefilmd in een nachtelijk bos tijdens 'Poisson Vert', een vrouwelijke messenacrobaat met Dexter-aspiraties bij 'Blood On My Hands'. Mooi om te zien dat Nederlandse dance-acts steeds meer aspiraties krijgen om er live iets bijzonders van te maken. Niet alleen grote hitkanonnen als Tiësto en Armin van Buuren, ook meer underground-acts als Palmbomen en Nobody Beats The Drum. Ach, wat is underground, de Bravo is vol en danst. Welverdiend dus.

MIN:
En toch zit er nog een flink gat naar de echte wereldtop, dat zich vrij eenvoudig laat omschrijven als: hit. H.I.T. Veel van hun tunes hebben als tagline hun titel uitgesproken met een stemvervormer ('Push The Button', 'Poisson Vert', 'Blood On My Hands'), gevolgd door een harde, energieke drop, waarbij de sounds door flink knoppengedraai naar links en rechts gemodificeerd worden. Dat werkt heel goed, maar er zit muzikaal weinig in dat verrast, verfijnt of onderscheidt. Het klinkt misschien gek om een live dance-act aan te spreken op songschrijvers- of compositiekwaliteiten, maar juist dat is een onderschatte eigenschap.

CONCLUSIE:
De glimlach bij het trio kan na afloop niet groter. Ze zullen best met enige vrees de Facebookberichten gelezen hebben over het spontane watergevecht bij de Alpha, dat halverwege hun set zou beginnen. Maar de mensen blijven, niet in de laatste plaats vanwege de aanstekelijke energie van het trio. Nobody Beats The Drum presteert hier op de top van zijn kunnen en mag een mooie herinnering aan de persoonlijke geschiedenis toevoegen.

CIJFER:
7