CONCERT:
Mark Lanegan Band, Lowlands Grolsch Stage, zondag 19 augustus 2012
MUZIEK:
Mark Lanegan begon als voorman van grungeband Screaming Trees. Met Greg Dulli vormt hij The Gutter Twins, met ex-Belle and Sebastian zangeres Isobel Campbell is hij een Beauty and the Beast-duo en als soloartiest bracht hij tussen 1990 en 2004 zes ‘soloalbums’ uit. Tussen aanhalingstekens want hij wil zich nog wel eens Mark Lanegan Band noemen. Vandaag is die band Belgisch, deze hele tour trouwens. De tour is in het kader van zijn zevende album, Blues Funeral getiteld, dat begin dit jaar verscheen via 4AD.
PLUS:
Mark Lanegan Band komt op met 'The Gravedigger's Song', de beste en tevens openingstrack van zijn nieuwe album. Het toont ambitie en lef. Daarna volgen drie nummers van Lanegan’s beste soloalbum Bubblegum (2004) met 'Hit the City' als hoogtepunt. Het nummer 'One Way Street' van het album Field Songs (2001) in combinatie met de verzengende hitte in de tent zorgt voor een passende woestijnrockvibe. Je hebt nog niet gedineerd, je ogen vallen bijna dicht en door je wimpers zie je een oase; een illusie dat een tien jaar jongere versie van Lanegan hier staat met een net iets minder kleurloze band. Tijdens slottrack 'Methaphetamine Blues' zien we het weer even.
MIN:
Los van 'The Gravedigger's Song' speelt Lanegan vier nummers van zijn nieuwe album. Ze werken voor geen meter. Niet alleen zijn de liedjes niet zo goed, de band speelt ze houterig, plichtmatig. Er zit geen ziel in en het valt zo op dat dit Amerikaanse muziek voor de Europese markt is. Iets dat op plaat nog wel meeviel, door knappe productie van Alain Johannes. Nu klinkt het mechanisch en leeg. En dan hebben we het nog niet eens over de twee Screaming Trees nummers die hij speelt. 'Crawlspace' is nog geen echo van het origineel en tijdens 'Black Rose Way' vraag je je af of dit echt de man is die het ooit schreef. De opvallende cover-keuze, 'Smoke Fairies’ Devil In My Mind', voegt werkelijk niets toe aan de set. De tent loopt steeds verder leeg.
CONCLUSIE:
Je kent ze wel. Die blije eikels die op je fijne katerdag komen met ‘ik heb geen middelen nodig om het leuk te hebben’. In een ideale wereld zijn dat de mensen die te jong aan een onverklaarbaar hartfalen sterven. Vandaag laat Mark Lanegan met zijn Band zien dat hij het niet leuk kan hebben zónder. Daarmee toont hij zich een echte rocker, maar maakt hij het wel heel lastig voor het publiek om te blijven staan. Lanegan geeft een zielloos, slaapverwekkend optreden. Als hij dan nog boosheid of verdriet wist te veinzen, maar er zit vandaag echt niets in. De band speelt wat er volgens de bladmuziek gespeeld dient te worden en doet dat alleraardigst. Maar dat is het dan ook wel. Af en toe, tijdens de nummers van Bubblegum, veert de tent op. Even zien we sprankjes van waar Lanegan toe in staat was. Dan is het een fijne nostalgische trip. Het is enorm spijtig dat nu hij zichzelf en rust gevonden heeft, de carrière voorbij lijkt. Misschien niet als gastartiest met die prachtige stem, maar als bandleider heeft hij het heel zwaar. Nu zien we een man die liever zelf ook ergens anders is.
CIJFER:
5