Lowlands 2012: John Talabot en de sensuele mediterrane discogroove

Catalanen knutselen de X-Ray vol

Ingmar Griffioen ,

Meestal is het vrij druk in de X-Ray - het podium is immers niet voor niks vergroot - maar als je tegelijk op het podium staat met Santigold (in de aanpalende Bravo), The Walkmen en vooral: met Skrillex, dan lijdt de publieke belangstelling daar toch onder. Zou je zeggen, toch? Nou alleen de eerste tien minuten dan, als de twee Spanjaarden van John Talabot nog aan de apparatuur sleutelen. Dan stroomt het al snel vol.

CONCERT:
John Talabot, Lowlands X-Ray, zaterdag 18 augustus 2012

MUZIEK:
Zwoele mediterrane deep house, disco met techno en psychedelische ingrediënten. John Talabot is een producer uit Barcelona, die al wat tracks uitbracht maar in 2010 zijn naam in een klap vestigde met de release van het nummer 'Sunshine' op het Catalaanse Hivern Disc label. Sindsdien baarde Talabot vaker opzien, onder meer met het vorig jaar op het Duitse Permanent Vacation verschenen debuutalbum Fin. Live treedt de Spanjaard nu als duo op. Daarvoor hebben ze een berg apparatuur uitgestald op een grote T-vormige tafel en bedient de één een bekken en de ander een hi-hat plus elektronisch drumstel.

PLUS:

Die percussie blijkt een niet te onderschatten wapen van John Talabot. De slagen op de elektronische bassdrum geven die supersensuele openingstrack 'So Will Be Now...' een opzwepende ritme mee, de stampende technobeats en (dubbele) vocals doen de rest. Er hangt een Twin Peaks-achtige sfeer in het nummer en de aanzwellende stuwen de track verder de dansvloer op. Het wordt helemaal afgemaakt door een uitbundige lichtshow op het grote scherm én ernaast op verticale zuilen en het hele plafond die met LED-strips van een halve meter breed zijn bekleed. De X-Ray wordt met alle investeringen steeds meer een volwaardige dance-tent. Verheugend.

MIN:
Ze laten wel erg veel tijd en daarmee stilte vallen tussen de live tracks, wat de vaart van de set niet ten goede komt. Tijdens de derde track zakt het even helemaal in. In de minder percussieve tracks die meer op de vocalen en de zweverige sfeer hangen, heeft Talabot het moeilijker. Dan wordt het soms wat te vrijblijvend, teveel easy tune en ga je die dwingende ritmiek toch missen. Het geluid in de X-Ray lijkt wat zachter dan anders, waardoor de impact afneemt.

CONCLUSIE:
De twee uitschieters op debuutalbum Fin zijn de tweede en de slottrack, beide voorzien van de vocalen van Pional. Ze vormen tevens een uitstekend startpunt en een meer dan formidabel slot van de set. Afsluiter is de langgerekte versie van 'Destiny', die met die meeslepende 'oooh oooh' vocalen naar meer smaakt. Heel knap wat het duo doet. Zeker live, maar door de lange pauzes ga je ook vermoeden dat ze dit nog niet zo lang doen. Het devies is dan ook; schaven aan die set en de stiltes uitbannen. Met de songwriting zit het in ieder geval al snor.

CIJFER:
7