Lowlands 2012: Heideroosjes begraven onze collectieve jeugd

Emotioneel afscheid in grote Alpha

Atze de Vrieze ,

Als je de akkoorden van 'Sjonnie en Anita' bij elkaar optelt, deelt door twee en achterstevoren voorleest, staat er: Poetin is een slechte verliezer. Als je het legendarische rode shirt twintig jaar lang ieder jaar één keer wast, blijft het vurig rood. In de ogen van de veertigers die vol overgave gekleed in dat shirt I'm Not Deaf... I'm Not Ignoring You meebrullen, staat te lezen: 'Nu is het tijd om definitief de volwassenheid te accepteren. 23 jaar, het is mooi geweest, jullie hebben ons een beetje groot gemaakt.'

CONCERT:
Heideroosjes, Lowlands Alpha, zondag 19 augustus 2012

MUZIEK:
Dat Jan Smeets geen trek had in een afscheidsshow van de Heideroosjes is best te begrijpen: hij wil geen sterfhuisfestival zijn. En toch had het gemoeten. De Heideroosjes, wie is er niet mee groot geworden? Op elk festival in Nederland en België speelden ze hun poppunkliedjes. Ok, het theater hebben ze opgezocht, maar tot een rockopera of iets dergelijks hebben ze zich nooit laten verleiden. Altijd bleven ze bij de basis: simplistische, rammelige punk, met Nederlandse en Engelse teksten die een laag instapniveau hebben, maar wel ergens over gaan.

PLUS:
"23 jaar lang heb ik geprobeerd de wereld te verbeteren. Het heeft geen fuck geholpen, maar misschien hebben we jullie af en toe een leuke dag bezorgd." Marco Roelofs is de statements nog niet verleerd. Met zijn bolhoedje oogt hij als de getatoeëerde broer van Bart van Racoon. En misschien liggen die twee wel helemaal niet zo ver uit elkaar. Ook de Heideroosjes hebben families en huizen. Maar die verstokte idealist zit er nog steeds in, belooft hij bij de aankondiging van 'Fistful Of Ideals'. Het is het soort jonge-mannen-branie dat hoort bij de levensfase waarin je je nog niet wilt neerleggen bij het feit dat de wereld is zoals ie is. Natuurlijk wordt 'Break The Public Peace' opgedragen aan Pussy Riot ('Als je ergens in gelooft!'). De setlist is uiteraard een dwarsdoorsnede van het oeuvre, plus een cover van Nirvana's 'Territorial Pissings' en een kleine medley met 'Klapvee', 'GTST' en 'Tering Tyfus Takke Trut'.

MIN:
In sommige genres kun je beter oud worden dan in andere. Als je van die volwassen-mannen-onder-vrienden-liedjes schrijft als Guy Garvey van Elbow, begint het oogsten bij 38. Om oudere mannen die heel rebellerend op drie akkoorden 'Ik Wil Niks' zingen mag je best een beetje meewarig gniffelen. Het is ook mooi geweest. Het is allang mooi geweest. Tot hier en niet verder. Je kunt niet eeuwig bij de jongens blijven horen, zoals Roelofs in 'We're All Fucked Up' zingt.

CONCLUSIE:
Ze spelen zich nog steeds het snot voor ogen, want hard werken is altijd belangrijker geweest dan originaliteit, verfijnde smaak of techniek. Het snot en een klein traantje. De circle pit is een slow-wandel-pit geworden, maar dat komt door het warme weer. De Roosjes sluiten zoals altijd af met 'United Scum'. Laten we één wijze les van ze koesteren: stop de hufterigheid.

CIJFER:
7