CONCERT:
Graveyard, Lowlands Charlie, vrijdag 17 augustus 2012

MUZIEK:
Zwaar psychedelische en bluesrock in nummers van rond de vijf minuten door het Zweedse Graveyard. Tweede plaat Hilsingen Blues (wereldwijd april 2011 uit op Nuclear Blast) leverde het kwartet uit Göteborg bescheiden faam op, zeker ook dankzij hun liveshow. Denk The Darkness zonder aanstellerij, Wolfmother maar dan psychedelischer en vooral: Black Mountain maar ruiger en met drugs op.

PLUS:
Frontman Joakim Nilsson heeft een uitstekende rauwe stem, waar hij lang en klaaglijk mee kan uithalen zoals het in de psychedelische seventies geschreven staat. In redelijk uitgesponnen nummers gaat de band helemaal op en het publiek mee. De drummer legt 200% in zijn solo, zodat hij het klaarspeelt om in de laatste seconden beide stokken te verliezen. Zo nu en dan pakt de band gemener door richting Black Sabbath, met meer batterijvuur vanachter de drumkit. Mooi hoe de gitarist met die zwarte cobra op zijn borst (en -1 voortand) eindelijk wat meer beleving toont en het publiek opzweept.

MIN:
Je hoeft niet elk nummer in te leiden door het vaste riedeltje 'The next song is...' af te draaien. De rest van de band mag wat beweeglijker, maar wellicht verkeren ze net zo diep in trance als wij.

CONCLUSIE:
Nummers als 'Buying Truth', 'Ungrateful Are The Dead', 'Thin Line', 'Lost In Confusion' en het episch rockende 'Ain't Fit To Live Here' tonen Graveyard op zijn best: hoge vocale uithalen, bezwerende riffs (twee gitaristen leggen samen een repetitieve, dwingende sound neer) en een niet te vermijden groove van een ritmetandem die elkaar aanvoelt als een eeneiige tweeling. Hier is behoefte aan: na een half uur weet het op het nieuwe strand samengepakte publiek niet van ophouden; het ovationele gejuich houdt aan en doet de Zweden even glimlachen. Na onder meer Trash Talk, Graveyard en in mindere mate Howler mogen we concluderen dat het terecht is dat er voor de spannende Charlie programmering meer publieksruimte ingeruimd is.

CIJFER:
8