CONCERT:
Foo Fighters, Lowlands Alpha, zondag 19 augustus 2012
MUZIEK:
Foo Fighters heeft zich in achttien jaar ontwikkeld van grungeband tot producent van oerdegelijke stoeremannenrock. Zeven albums vulden ze ermee en op iedere full-length zijn wel een tot drie fijn beklijvende hitjes te vinden.
PLUS:
Directeur Eric van Eerdenburg wond er geen doekjes om: Foo Fighters werd aangeboden, omdat ze hun Pukkelpop-show (vorig jaar door rampzalig weer gedwarsboomd) moesten inhalen. 'Dan ben je gek als je het niet doet.' Dat zou gezien deze show inderdaad stom zijn geweest, dit gaat toch met gemak over The Offspring van vorig jaar heen. Foo Fighters is - zoals we vorig jaar op Pinkpop ook in twee uur mochten smaken - een formidabele liveband en vanaf opener 'White Limo' is het raak. Nummers als 'Rope', 'My Hero' (best festival anthem), 'Learn To Fly', 'Monkey Wrench' (de langgerekte versie resulteert in een van de gepassioneerdste songs in de set) en 'This Is A Call' (van het debuutalbum uit 1995 en het eerste FF-nummer dat Grohl in Nederland speelde) krijgen een uitstekende behandeling en laten een gesmeerde band in vorm zien. Het is zeker niet alleen de frontman die op de voorgrond schittert. De uitstekende drummer Taylor Hawkins wordt terecht door Grohl extra in de schijnwerpers gezet. Hij zingt het nummer 'Cold Day In The Sun', waarbij zijn frontman hem achter de kit nog een knuffel komt geven. Ook in de fijne Pink Floyd-cover 'In The Flesh' pakt Hawkins de leadzang.
Lowlands 2012: The hottest Foo Fighters show ever
Grohl & Co maken de headlinerstatus ook in twee uur volledig waar
Dat is nog eens een entree: Dave Grohl komt gitaarspelend op en werkt zich binnen tien minuten volledig in het zweet en dat terwijl hij nog ruim twee uur moet. Zo'n beetje half Lowlands heeft zich voor de slotset van The Foo Fighters in en om de snikhete Alpha genesteld en later in de set heet de Amerikaan de pak 'm beet 20.000 bezoekers passend welkom: 'Welcome to the hottest Foo Fighters show ever. This is crazy.' Later nuanceert hij, als een bandlid zich een nog hetere show ergens bij Oklahoma City herinnert: 'But I think you guys definitely hold the record for the hóttest show ever.' De liefde waait van het podium door de Alpha en komt nog zoveel harder weer terug.
MIN:
Hebben ze echt 'I'll Stick Around' niet gespeeld? Damn. Foo Fighters maakte de beloofde tweeënhalf uur niet vol, naar verluidt vanwege de helse hitte in de tent. Je kan ook zeggen dat de hitjes op waren, maar bijvoorbeeld 'Alone + Easy Target' en 'Long Road To Ruin' had nog best gekund. En zo was het toch een beetje een anticlimax. Daarentegen had de set na anderhalf uur toch een langzaam dalende lijn ingezet, met meer (vermakelijk dat wel) geleuter van Grohl en kregen nummers als 'Wheels' en 'Times Like These' al een softe behandeling.
CONCLUSIE:
Schrijver dezes leerde Foo Fighters kennen gedurende het werk in de horecagroothandel, waar de radio regelmatig stiekem van Sky Radio naar KinkFM verzet werd. 'This Is A Call' schalde geregeld door de zaak. Meezingen was geen probleem maar van wie was dat aanstekelijke nummer? KinkFM had destijds geen dj's overdag en de online playlist werd niet goed bijgehouden. Een vakantie naar Tsjechië gooide roet in het eten; twee weken in Oost-Europa 'fingernails are pretty...' neuriën dus. Bij terugkomst zat er niets anders op dan de gang naar cd-verhuurzaak Verlaine te maken en de vernederende optie: het nummer nazingen tegen de eigenaar. Dat bood soelaas en de resulterende cassette is grijs gedraaid. Dat de betreffende nummers zeventien jaar later nog voor kippenvel zorgen en dat Dave Grohl ze in een show van twee uur zo weet te serveren, bewijst dat het de vernedering waard was.
CIJFER:
9-