CONCERT:
Feist, Lowlands Grolsch, vrijdag 17 augustus 2012
MUZIEK:
De Canadese Leslie Feist, die deel uit maakt van de Canadese indiepopgroep Broken Social Scene, maakt bij vlagen venijnige popliedjes. Met haar lieflijke stem kan Feist je wellicht bedriegen met haar zachtaardige kant, live krijgt het door de harde band een scherper randje. Ze oogste veel lof met het nummer '1234' van haar album The Reminder (2006), Daarvan nam ze een alternatieve versie met de beestjes van de Amerikaanse versie van Sesamstraat op. Andere bekende hits zijn 'My Moon, My Man' en 'I Feel It All'.
PLUS:
Feist bespeelt haar gitaar alsof ze ergens last van heeft, haast alsof het ding kapot moet. Haar rauwe gitaargeluid klinkt alsof er schuurpapier over een box gewreven wordt, en dat is een kant van Feist die we niet vaak horen. Het driekoppige zangkoor heeft door de aankleding (lees: tentjurken) wat weg van de twee enge stiefzussen van Assepoester. Zo zingen ze overigens niet, dit achtergrondkoor vult Feist mooi aan waardoor het optreden een harmonieuze extra laag krijgt. Opener 'Mushaboom' laat direct zien hoe deze set zal worden: hard. Een stuk harder dan op plaat, en dat is goed want in halfvolle Grolsch heeft nu al moeite om de aandacht erbij te houden. Dat probeert Feist recht te trekken door wat publieksparticipatie. Ze deelt het publiek op in verschillende delen en laat ze net een andere noot zingen. Daarmee leidt ze dan het prachtige luisterliedje 'So Sorry' in, dat wonderwel werkt. Als Feist solo speelt is ze overigens uitstekend te verstaan, zo komt ze ook het best tot haar recht vanavond. In deze opgevoerde versie krijgen we wel nog 'Limit To Your Love' te horen, waar de Brit James Blake zo'n succesvolle cover van maakte.
MIN:
Doordat de rest van haar band zo hard speelt, overstemmen ze Feist zelf. Haar zang is af en toe maar met moeite te horen. Jammer, want dat is juist de kracht van Feist. Ze maakt echt luisterliedjes. Dat er bij de liveset een tandje bij wordt gezet is niet erg, maar dan moet het niet te bont worden. Ook qua setopbouw zijn er weinig sterke nummers gekozen. Zo ontbreekt publieksfavoriet '1234'. In plaats daarvan sluit ze af met 'Sea Lion' in een dansbaardere versie. Dat The Black Keys tegen de helft van de set van Feist geprogrammeerd zijn levert helaas een aanzienlijke vermindering in bezoekersaantal op. Tegen het eind van de set staat de tent nog maar voor een kwart vol. Die gek met die takken is er trouwens ook weer, maar dit is geen Keeswaardig optreden.
CONCLUSIE
Feist op z’n Feists werkt alleen in een zaal waar iedereen z’n mond houdt en luistert. Dat er op Lowlands voor een aanpak met wat meer beuk is gekozen is dan ook terecht. Wel overstemt de extra power het middelpunt van de aandacht, wat een minpuntje is. De zwakke setopbouw levert een gezapig optreden op, waar het nergens echt sprankelt. En we zien Feist toch graag sprankelen.
CIJFER
7-