Lowlands 2012: Cloud Nothings groeit in zijn neo-grunge-rol

Nieuwe start voor verveelde buitenwijkjongens

Atze de Vrieze ,

Twee jaar geleden was Cloud Nothings, een kwartet uit Cleveland, Ohio, gewoon een onopvallende lo-fi powerpop/punkrock band. Een paar goede nummers hadden ze wel, maar toch lang niet genoeg om op Lowlands uitgenodigd te worden. Maar deze band heeft een opmerkelijke stap doorgemaakt, die ook de programmeurs van Lowlands opgevallen is. Ze staan nu op de onderste trede van de grote ladder: als opener van het bescheiden podium India.

CONCERT:
 Cloud Nothings, Lowlands India, vrijdag 17 augustus 2012

MUZIEK:
 Die stap maakte Cloud Nothings onder invloed van producer Steve Albini, die zijn bouwtekeningen uit begin jaren negentig er nog eens bij pakte. De noisy-kant van de indierock had de band voor ogen. Eigenlijk liefst de sound van Nirvana's Bleach, met een wat kartonnen maar lekker agressief drumgeluid, schreeuwerige zang en vlammend ontsporend gitaarwerk.

PLUS:
Een nummer van een kwartier spelen en toch tien minuten te vroeg klaar zijn. Cloud Nothings heeft goed begrepen dat die eerste twee albums eigenlijk beter de prullenbak in kunnen, en dat ze zich beter kunnen focussen op de nieuwe vondsten. 'Wasted Days' heet dat lange nummer. Op plaat duurt het negen minuten, hier duurt het instrumentale middenstuk nog wat langer. Het wordt een krakende grunge-jam, met een piek van zeker vijf minuten. Dit is geen post-grunge a la Alter Bridge of Creed, waarin de grootsheid geaccentueerd wordt en aangelengd met de decadentie van L.A. hardrock. Laten we dit neo-grunge noemen, terug naar de punkroots van het Seattle-genre, de DIY-tijd, voor de major labels zich erover ontfermden. Frontman Dylan Baldi gaat ervan grommen en bijten, voordat hij op de grond gaat zitten om de psychedelische trukendoos open te trekken. Na 'Wasted Days' is de set definitief los, zeker met slotnummers 'No Sentiment' en emo-schreeuwer 'No Future/No Past', die dezelfde vuile sound hebben maar wat conventioneler van songstructuur zijn. Dat niet iedereen de jam-aanpak waardeert doet daar niets aan af.

MIN:
 Het begin van de set is minder overtuigend, mede door het slechte geluid. Opener 'Fall In' is een soort emopunk-niemendalletje, gevolgd door het instrumentale nummer 'Separation. Stay Useless' is vermoedelijk alleen single geworden omdat de betere nummers op de plaat minder geschikt zijn voor de radio, want het is in feite een pakkend maar gezichtloos punkpopliedje. Ineens is Cloud Nothings weer een saai stel lange slungels met een verveelde buitenwijkuitstraling. I need time, to stay useless, luidt de tekst daarbij. Dat blijven ze visueel gezien ook. Hoe losjes de gitarist ook tegen de cameraman aan de zijkant op botst, echt bang zal die er niet van worden. Wel, laten we het erop houden dat de powerpop een springplank is voor een uitstekend tweede deel van de set.

CONCLUSIE:
Verderop in de grote Grolsch begint Lowlands loom met reggae-pop Nieuw-Zeelanders The Black Seeds. India begint met een kickstart. Er zijn aardig wat aanmaakblokjes nodig om deze barbecue te laten vlammen, maar aan het slot liggen de speklappen vrolijk te sissen. De heetste Lowlands ooit is van start.

CIJFER:
7,5